نوع مقاله : پژوهشی- مطالعه موردی
نویسندگان
1 دانشیار، گروه جغرافیای انسانی و آمایش، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2 دانشجوی دکتری، گروه جغرافیای انسانی و آمایش، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده
پژوهش حاضر به واکاوی نقش مشارکت روستاییان در توسعه پایدار سکونتگاه‌های روستایی ناحیه دولت‌آباد می‌پردازد. مشارکت به گونه فزایندهای به‌مثابه سنگ بنای توسعه روستایی در کنار دیگر عوامل تأثیرگذار شناخته میشود. روستاییان به‌عنوان مشارکت‌کنندگان فعال در تأمین نیروی انسانی لازم برای این سکونتگاه‌ها ضروری هستند. براین مبنا مشارکت روستاییان برای ارتقای ابعاد توسعه پایدار روستایی اساسی تلقی میشود. این تحقیق کمی با استفاده از روش توصیفی - پیمایشی و گردآوری داده‌های مبتنی بر پرسش‌نامه، همبستگی مثبتی را میان مشارکت روستاییان در برنامه‌ها و طرحهای اجرا شده و توسعه پایدار سکونتگاه‌های روستایی نشان می‌دهد. با افزایش مشارکت روستائیان، میانگین تصور توسعه پایدار روستایی نیز افزایش می‌یابد. تجزیه‌وتحلیل رگرسیون استاندارد شده رابطه مثبت معناداری را میان مشارکت روستاییان و توسعه پایدار روستایی با ضریب بتای 897/0 نشان می‌دهد (000/0=p). افزون بر این، بار عاملی برای بعد مشارکت روستاییان در مدل توسعه پایدار روستایی 90/0 است. ارزیابی مدل از طریق تحلیل کای اسکوئر نشان‌دهنده تناسب خوبی میان مدل و داده‌ها است. مقدار آمارة کای دو 251/161 و درجة آزادی 87 است. نسبت کای دو به درجه آزادی 85/1 زیر آستانه پیشنهاد شده 0/2 است. افزون بر این، شاخص‌های برازش به شکل گروهی از همسویی داده‌ها با مدل پیشنهادی پشتیبانی می‌کنند و چارچوب مفهومی را تأیید می‌کنند. بر مبنای یافته‌های پژوهش حاضر، می‌توان شاخص‌های مشارکت روستاییان را در طرح‌ها و برنامه‌های کشاورزی، صنعتی، خدماتی و طرحهای گردشگری ارتقا داد و روحیه همکاری را در میان روستاییان تقویت نمود. تحقق این موضوع امکان توسعه ابعاد محیطی- اکولوژیک، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی- زیربنایی سکونتگاه های روستایی را فراهم می نماید.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)
ارسال نظر در مورد این مقاله