نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور
2 استادیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده
توجه به پایداری بخش مسکن به عنوان مهم ترین عنصر شهری در توسعة پایدار شهری، از اساسی‌ترین وجه آن شناخته می‌شود؛ از این رو، شناخت شاخص‌های مسکن مناسب و تلاش در جهت تحقّق سکونتگاه مطلوب، امر مهمی در بحث توسعة پایدار شهری می‌باشد. با توجه به اهمیّت مسکن در ساختار شهرهای امروزی و زندگی شهروندان توجه به اصول توسعة پایدار در جهت عدالت فضایی و اجتماعی و ساختار کالبدی شهرها، مطلوبیت کمّی و کیفی کاربری ها به‌ویژه کاربری مسکونی و مقولة مسکن امری مهم است. از این‌رو، هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل فضایی شاخص‌های مسکن پایدار در کلانشهر تهران است. روش این تحقیق، از نوع توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف‌گذاری کاربردی است. در این پژوهش، برای بررسی و تحلیل فضایی شاخص‌های مسکن پایدار در مناطق 22 گانه کلانشهر تهران از مدل‌های کمی آنتروپی، تحلیل رابطه خاکستری (GRA)، آمار خود همبستگی فضایی موران و از نرم افزار Arc Gis استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می‌دهد که الگوی توزیع فضایی شاخص‌های مسکن پایدار در سطح مناطق 22 گانه شهر تهران به صورت خوشه‌ای می‌باشد و مناطق 1، 22 و 21 به ترتیب با کسب میزان رتبه خاکستری 638/0، 554/0 و 550/0 از لحاظ برخورداری از شاخص‌های مورد مطالعه در رتبه‌های اول تا سوم و در وضعیت مطلوب قرار دارند. از نظر آماری حدود 4/0 درصد از مناطق در وضعیت مطلوب، 41/0 درصد در وضعیت نیمه مطلوب و 45/0 درصد در وضعیت نامطلوب قرار دارند. از نظر جغرافیایی مناطق جنوب شرقی تهران در وضعیت نامطلوب قرار دارد و از شمال به جنوب و از غرب به شرق تهران از نظر شاخص‌های مسکن پایدار کاسته شده است.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)
ارسال نظر در مورد این مقاله