نوع مقاله : علمی- پژوهشی
نویسندگان
دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
اهداف: استان خراسان رضوی به عنوان مهمترین کانون جمعیتی شرق کشور، دارای جایگاه ویژهای در برنامهریزیهای ملی است و برنامهریزی منطقهای در قالب آمایش سرزمین، میتواند رویکرد استراتژیک را در متن برنامهریزیهای بلندمدت استان نهادینه کند. این مقاله با هدف ارائۀ وضعیت کلی استان خراسان رضوی از نظر استراتژیک، به دنبال تعیین جهتگیری استراتژیک شهرستانهای استان میباشد.
روش: از این روی، در چارچوب روششناختی تجربی و با رویکردی توصیفی ـ تحلیلی، علاوه بر استفاده از اطلاعات موجود در مطالعات آمایش استان، اقدام به تکمیل پرسشنامه و مصاحبه با 60 نفر از مسئولان و کارشناسان استان و نیز ضریبدهی ماتریسهای مدل مورد استفاده شده است.
یافتهها/نتایج: نتایج مطالعه در 12 بخش موضوعی، حاکی از آن است که وضعیت کلی استراتژیک استان بیشتر گرایش به سمت موقعیت تدافعی دارد که این عامل ناشی از عملکرد نامناسب در بخشهای مربوطه است. همچنین، گرایش اندکی هم به موقعیتهای رقابتی و محافظهکارانه وجود دارد که نشاندهندۀ عملکرد بهتر و موقعیتِ مناسبترِ این بخشها است. همچنین از بین شهرستانهای مورد مطالعه استان، هشت شهرستان شامل قوچان، سبزوار، جغتای، جوین، تربت حیدریه، دولتآباد، درگز و سرخس بهطور کلی، دارای جهتگیری «توسعۀ ایمنساز» هستند. پنج شهرستان شامل نیشابور، فیروزه، گناباد، کاشمر و بجستان از نظر استراتژیک در موقعیت «توسعه با اولویت» قرار دارد. سه شهرستان خواف، تایباد و کلات دارای جهتگیری «بازسازی با اولویت» و چهار شهرستان بردسکن، رشتخوار، مهولات و خلیل آباد، در «وضعیت خاکستری» قرار دارند. سه شهرستان تربیت جام، چناران و فریمان نیز در موقعیت «استراتژیهای ترکیبی» موقعیت یافتهاند.
کلیدواژهها
ارسال نظر در مورد این مقاله