Conceptualization of the Geographical Elite and the Role of Elites in Geographical Studies

Document Type : *

Authors

• Mohsen Janparvar ¹
• Elham Ghabasefidi Bayegi ²
• Darya Mazandarani ³
• Farid Abbasi ³

¹ Assistant Professor, Department of Geography, Faculty of Literature and Humanities, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

² PhD Student in Political Geography, Faculty of Literature and Humanities ,Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

³ PhD Student in Political Geography, Faculty of Literature and Humanities, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

https://doi.org/10.22067/jgrd.2022.76745.1146

Abstract

The present article aims to provide deeper insights into the concept of elite and elitism, to present a comprehensive and multidimensional definition of the geographical elite, and to explore their role in advancing geographical studies and improving the geographical space. This is a fundamental and conceptual study that adopts a descriptive-analytical method. The research data, collected from library studies, were subjected to qualitative analysis. According to the findings, the lack of a precise conceptualization of the geographical elite is felt. Therefore, this research first looks into different definitions of the Elite from diverse perspectives and then explores conceptual and theoretical approaches to the position of elites from the past to the present. Then, the measures of eliteness are investigated from the standpoint of organizations, state institutions, experts, and specialists, and the views of classical and contemporary experts are compared from a critical perspective. According to the results, the geographical elite can be conceptualized into two groups. The first group includes distinguished geographical thinkers and experts who play an important role in shaping the geographical space by producing content, offering consultation, and presenting systematic and scientific programs and plans. The second group, equipped with a realistic understanding and recognition of the geographical space, plays a key role in improving the quality of life and sustainable development by offering deeper insights into the geographical space for other people and making efforts for its preservation and improvement. The identification of these elites and tapping into their capacities can significantly help improve decision-making in various fields. Also, this research highlights the necessity of providing suitable grounds for identifying, nurturing, and supporting geographical elites.
 

Keywords

• Elite
• Geography
• Geographical Elites

Main Subjects

• The foundation and philosophy of the science of geography and geographic space

References

1. اچ‌لارو، ر. (1373). دیدگاه‌هایی دربارۀ دگرگونی اجتماعی. (ک. سیدامامی، مترجم). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
2. احمدی‌طباطبایی، س؛ و اسدی، م. (1396). بررسی تأثیر عملکرد نخبگان سیاسی بر فرآیند پیشرفت سیاسی. رهیافت انقلاب اسلامی، 11 (40)، 3-24.
3. ازغندی، ع. (1377). ناکارآمدی نخبگان سیاسی ایران بین دو انقلاب. تهران: نشر قومس.
4. استوار، م. (1396). گذار به دموکراسی در ایران با تأکید بر نقش نخبگان حاکم. فصلنامه دولت‌پژوهی، 3 (11)، 53-86 .
5. انصاری، م. (1391). بررسی نقش نخبگان سیاسی در تدوین مدل مطلوب سیاست‌ورزی. در جمهوری اسلامی ایران. پژوهشنامه انقلاب اسلامی، 2 (5)، 151-172.
6. انصاری، م؛ و برزگر، ا. (1393). الگوی پرورش و گزینش نخبگان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه علمی ـ پژوهشی پژوهشنامه انقلاب اسلامی، 4 (13)، 119-149.
7. بشریه، ح. (1384). جامعه‌شناسی سیاسی. تهران: نشر نی.
8. حسین‌زاده، م؛ بیات، ب؛ و نوابخش، م. (1397). تحلیل جامعه‌شناختی نقش و کارکرد اجتماعی نخبگان سیاسی (قدرت) در ارتقاء امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات بین رشته‌ای، 8 (31)، 121-143.
9. خاوری‌نژاد، س. (1393). اقتصاد سیاسی مهاجرت نخبگان ایران. تهران: انتشارات دنیای اقتصاد.
10. رحمانی، ک؛ ازغندی، ع.ر؛ توسلی‌رکن‌آبادی، م؛ و زیباکلام، ص. (1395). اجماع نظر نخبگان سیاسی و توسعه سیاسی (84-76). فصلنامه پژوهش‌های سیاسی و بین‌المللی، 7 (29)، 47-81.
11. روح‌الامینی‌نجف‌آبادی، ع. (1391). سر مقاله ـ نخبه کیست؟ نخبگی چیست؟. نشریه سیاست‌نامه علم و فناوری، 2 (1)، 3-4.
12. ریاحی، ع. (1385). نقش نخبگان در اقتصاد دانایی‌محور. چهارمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت. گروه پژوهشی آریانا. تهران.
13. سرائی، ح؛ و منظمی‌تبار، ج. (1391). بررسی رویکرد نخبگان ایرانی به نظم اجتماعی. فصلنامه پژوهش‌های انتظام اجتماعی، 4 (2)، 7-40.
14. سریع‌القلم ، م. (1391). عقلانیت و توسعه‌یافتگی ایران. تهران: انتشارات فرزان روز.
15. سریع القلم، م. (1375). توسعه جهان سوم نظام بین‌الملل. تهران: نشر سفیر.
16. شکوئی، ح. (1375). اندیشه‌های نو در فلسفه جغرافیا. جلد اول، تهران: انتشارات گیتاشناسی.
17. علی‌نیا، س؛ محمدی، س؛ کاظمی‌اصل، س؛ جباروند، م؛ و لاشیئی، ع. (1394). سیاست جذب و گردش نخبگان داخل و خارج کشوری در قطب‌های علمی ـ آموزشی علوم پزشکی؛ یک مطالعۀ تحلیل ذی‌نفعان. مجله تحقیقات نظام سلامت حکیم، 19 (1)، 35-86.
18. کوهساری، ر؛ و کوهساری، ف. (1388). نقش نخبگان در توسعه فرهنگی. همایش منطقه‌ای نخبگان فرهنگی. خودباوری در فرهنگ اسلامی و ایران.
19. مبینی‌دهکردی، ع؛ و ابراهیمی، ن. (1396). نقش بنیاد ملی نخبگان در مرزشکنی دانش. فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات مدیریت راهبردی دفاع ملی، 1 (2)، 91-116.
20. مقیمی، س؛ قلی‌پور، آ؛ و جواهری‌زاده، ا. (1393). شناسایی و رتبه‌بندی شاخص‌های کارکنان کلیدی در راستای مدیریت استعدادهای سازمانی. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی دانشگاه جامع امام حسین (ع)، 6 (3)، 165-191.
21. نوریان، ع. (1393). نقش نخبگان سیاسی در رشد و توسعۀ متوازن جوامع معاصر آسیایی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، جستارهای سیاسی معاصر، 5 (2)، 133-158.
22. واینر، م. و هانتینگتون، س. (1379). درک توسعۀ سیاسی. (ترجمۀ پژوهشکدۀ مطالعات راهبردی.). تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
23. یزدانی‌نسب، م. (1395). بررسی انتقادی تئوری نخبگان در علوم اجتماعی و مفهوم‌پردازی مجدد آن با تأکید بر ساختار. مجله جامعه‌شناسی ایران، 16 (4)، 93-113.
24. Lopez, M. (2013). Elite Theory. Sociopedia.isa Journal, 1-12. ISSN: 2056-8460. www.bonyad-nokhbegan.ir