Modeling the Effects of High-Rise Construction on Urban Environmental Changes Using a Structural Equation Approach (Case study: Ahvaz Metropolis)

Document Type : Research

Authors

• Niloofar Azarbarzin ¹
• Nafiseh Marsousi ²
• Amir Hossein Halabian ²
• Mostafa Shahinifar ³

¹ PhD Student in Geography and Urban Planning, Department of Geography, Payame Noor University, Tehran, Iran

² Associate Professor of Geography, Department of Geography, Payame Noor University, Tehran, Iran

³ Assistant Professor of Geography, Department of Geography, Payame Noor University, Tehran, Iran

https://doi.org/10.22067/jgrd.2023.84329.1326

Abstract

Today, an appropriate and sustainable density distribution in cities is vital to enhance the quality of life and improve the urban environment within the framework of urban development. The rising urban population, resource limitations, and the need for proper utilization of existing facilities underline the importance of paying further attention to the category of high-rise construction and urban environment in cities. In this regard, the main goal of the present study is to investigate the effects of high-rise construction on changes in the urban environment of Ahvaz. The statistical population included about 1,302,000 citizens of Ahvaz, from whom a sample of n=386 people was selected using the Cochran formula. The main instrument used in this study was a researcher-made questionnaire the content and construct validity of which were as well as its reliability were evaluated and confirmed using composite reliability. Data analysis was conducted by correlation analysis and structural equation modeling in SPSS and Smart PLS software. The results of structural equation modeling showed that, given the conceptual model of the test, there was a strong and significant relationship between research indicators and the urban high-rise development trend. (p<0.05). The model fit indices also revealed that data fits the conceptual model and, therefore, the model is confirmed. Also, the results of the one-sample t-test suggested that the highest impact on the change of urban high-rise construction on the urban environment was related to the livability index, followed by the economic index infrastructure index physical index environmental index, and social index, respectively.
 

Keywords

• High-rise construction
• Urban environment
• Density
• SmartPls
• Ahvaz city

Main Subjects

• Planning in urban and rural areas

References

1. آدوس، ص. (1395). نقش بلندمرتبه‌سازی در توسعۀ مناسب شهری (نمونۀ موردی: شهر بجنورد). پایان‌نامۀ منتشرشدۀ کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، دانشکدۀ هنر، گروه معماری.
2. بهرام سلطانی، ک. (1399). محیط‌زیست در برنامه‌ریزی منطقه‌ای و شهری (ویرایش دوم). (جلد. 1). تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
3. بهزادی‌پور، ح.، داودپور، ز.، و ذبیحی، ح. (1400). سنجش ابعاد ادراک محیطی شهروندان در میان ساختمان‌های بلندمرتبه نمونۀ موردی: منطقۀ 22 شهر تهران. تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 22 (64)، 368-349.
4. تاجیک، و.، عسگری، م.، نالایی، ا.، و مهدی نیا، م. (1396). مکان‌یابی پهنه‌های مستعد بلندمرتبه‌سازی (نمونۀ موردی: حوزۀ شمال غربی شهر مشهد). تحقیقات جغرافیایی، 32(3)،
   174-163.
5. حنایی، ت.، و مرادی، ز. (1402). تأثیر چیدمان فضایی ساختمان‌های بلندمرتبه در ارتقای کیفیت زندگی ساکنان (مورد پژوهی- منطقۀ 9 شهرداری مشهد). مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 10(34)، 108-81.
6. حیدری تمرآبادی، م.، و کرمی، ت. (1401). تحلیل نقش مؤلفه‎های منظرشهری بر کیفیت محیط‌زیست شهری و رفتار زیست‌محیطی شهروندان (مناطق ده‌گانۀ کرج). پژوهش‌‍‌های مکانی فضایی، 7(4) ، 131-117.
7. حیدری، ا.، رهنما، م.ر.، شکوهی، م.، و خوارزمی، ا. ع. (1395). تحلیل تحوّلات فضایی محیط‌زیست شهری در کلانشهر مشهد با استفاده از الگوی آینده‌پژوهی گام طبیعی. جغرافیا و پایداری محیط، 6(1)، 19-1.
8. درخشنده لزرجانی، س. (1393). بررسی اثرات تراکم شهری بر پایداری محیط‌زیست شهری در شمال ایران (مطالعۀ موردی: شهر ساری). پایان‌نامۀ منتشرشدۀ کارشناسی ارشد. دانشگاه مازندران، دانشکدۀ ادبیات علوم انسانی و اجتماعی، گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری.
9. ذاکریان، م.، موسوی، م .، و باقری کشکولی، ع. (1392).  مسائل زیست‌محیطی و توسعۀ پایدار شهرستان‌های استان یزد. فصلنامۀ جغرافیا، 11(33) ، 315-292.
10. رهنما، م.، و رزاقیان، ف. (1392). مکان‌گزینی ساختمان‌‌های بلندمرتبه با تأکید بر نظریة رشد هوشمند شهری در منطقه 9 شهرداری مشهد. آمایش جغرافیایی فضا، 3(9)، 64-45.
11. رهنما، م.ر، و طاهری، ف. (1396). ارزیابی ظرفیت تحمل زیست‌محیطی شهر شاندیز. جغرافیاوتوسعۀ ناحیه‌ای، 15(2)، 20-1.
12. زینالی عظیم، ع.، حاتمی گلزاری،ا.، کرمی، ا.، و بابازاده اسکوئی، س. (1400). سنجش پایداری محیطی شهر تبریز براساس شاخص‌های زیست‌محیطی رشد هوشمند شهری. پایداری توسعه و محیط زیست، 2(3)، 59-41.
13. سیدین، س.ا، و عقلی مقدم، ک. (1392). تأثیر بلندمرتبه‌سازی بر انعطاف‌پذیری محیط و پایداری آن. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 15(1)، 243-235.
14. شاهینی‌فر، م.، خداداد، م.، بیرانوندزاده، م.، و سبحانی، ن. (1395). تحلیل ظرفیتی فرم شهر با تاکید بر الگوی شهر فشرده (مطالعۀ موردی: شهرگرگان). جغرافیای اجتماعی شهری، 3(2)، 56-39.
15. شعبانی، م.، علوی، س.ع.، مشکینی، ا.، و سلمان ماهینی، ع. (1398). ارزیابی و سنجش فضایی محیط‌زیست شهری با رویکرد شهر سبز (مطالعة موردی: کلان‌شهر تهران). پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 51(1)، 127-111.
16. شیعه، ا.، وحید،آ.، و صارمی، ح. (1397). عوامل مؤثر در مکان‌یابی ساختمان‌های بلندمرتبه با تأکید بر پایداری محیط‌زیست (مطالعۀ موردی: شهر قزوین). پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 50(4)، 890-873.
17. صالحی، ا.، یاوری، ا.، وکیلی، ا.، وکیلی، ف.، و پریور، پ. (1395). ارزیابی اثر بلندمرتبه‌سازی بر عملکرد جریان باد شهری (پژوهش موردی: منطقه 22 کلان‌شهر تهران). دو فصلنامۀ پژوهش‌های بوم‌شناسی‌ شهری، 7(1) ، 80-67.
18. صدرالغروی، ت.، محمودی‌زرندی، م.، و مهدی‌زاده ‌سراج، ف. (1401). تبیین برهم‌کنش مشخصات کالبدی ساختمان‌های بلندمرتبه بر پراکنش ذرات آلاینده باتوجه به جریان هوای‌طبیعی (مطالعۀ ‌موردی: منطقۀ یک تهران). مطالعات برنامه‌ریزی سکونتگاه‌های انسانی، 17(1)، 218-205.
19. فرقانی، ح.، رهنما، م.ر.، صابری‌فر، ر.، و رحیمی، ح. (1399). تحلیل اثرات بلندمرتبه‌سازی بر فرم شهری کلانشهر مشهد. جغرافیا و توسعه فضای شهری، 7(1)، 229-209.
20. گلابچی،م.، و ماستری فراهانی، ن. (1393). طراحی مفهومی ساختمان‌های بلند به انضمام نقد و بررسی طرح‌های معماری. تهران: دانشگاه تهران.
21. لطیف‌عقیلی، س.ک.، میرعلی‌کتولی، ج.، و جانباز قبادی، غ.ر. (1401). تحلیلی بر ساختمان‌های بلندمرتبۀ گرگان از مکان‌یابی تا بهره‌مندی از عدالت اجتماعی. جغرافیا و مطالعات محیطی، 11(42)، 135-122.
22. موحد، ع.، و شهسوار، ا. (1399). تحلیل میزان رضایت شهروندان از گسترش بلندمرتبه‌سازی و توسعۀ فشردۀ شهری (مورد مطالعه: منطقۀ یک شهرداری شهر ارومیه). جغرافیا و برنامه‌ریزی، 24(74)، 261-249.
23. نظم‌فر، ح.، علوی، س.، و عشقی چهار برج، ع. (1397). ارزیابی کیفیت محیط‌زیست شهری (نمونۀ موردی: سکونتگاه‌های شهری استان اردبیل). فضای جغرافیایی، 18 (63)، 23-1.
24. ولی‌پورپاشا کلایی، ک.، رضوانی،ع.ا.، و پیری، س. (1400). تحلیلی بر اثرات توسعۀ فیزیکی شهرها بر آیندۀ محیط‌زیست شهری (مطالعۀ موردی: شهر جدید پرند). آینده‌پژوهی شهری، 1(1)، 20-1.
25. گلابچی،م.، و گلابچی، م.ر. (1392). مبانی طراحی ساختمان‌های بلند. تهران: دانشگاه تهران.
26. Allwright, E., & Abbott, R. A. (2021). Environmentally sustainable dermatology. Clinical and Experimental Dermatology, 46(5), 807–813.
27. Benton, s., Short, L., & John, R. (2008). Cities and Nature, Londen and NewYork: Routledge.
28. García, O. R., Tejeda, A. M., & Bojórquez, G. (2019). Urbanization effects upon the air temperature in Mexicali, B. C. México. Atmósfera, 22(4), 349-365.
29. Generalova1, E., & Generalov, V. (2020). Mixed - Use High - Rise Buildings: A Typology of the Future. Series: Materials Science and Engineering, 753 (1) 1-6.
30. Giyasov, B., & Giyasova, I. (2018). The impact of high-rise buildings on the living environment. In E3S Web of Conferences, 33, 01045. EDP Sciences.
31. Haliza, A. R. (2016). Air Pollution in Urban Areas and Health Effects. International Journal of the Malay World and Civilisation, 4(2), 25-33.
32. Haribabu, K. (2021). Green Energy for Environmental Sustainability. Chemical Engineering & Technology, 44(5), 810-810.
33. Harvey, D. (2015). Os Limites Do Capital Boitempo. Hedge: England.
34. H., Sayadi, M.H. (2012). Impact of tall buildings in environmental pollution. Enviromental Skeptics and Cities, 1(1), 8-11.
35. Hou, F., & Sarkar, P.P. (2020). Aeroelastic model tests to study tall building vibration in boundary-layer and tornado winds. Engineering Structures, 207(1), 110259.
36. Kaihi (2012). A Study on High-rise Structure with Oblique Columns by ETABS, SAP 2000, MIDAS/GEN and SATWE. International Conference on Advances in Computational Modeling and Simulation. Procedia Engineering, 474–480.
37. Kukreja, C. P. (1978). Tropical architecture. Tata: McGraw-Hill.
38. Liu, Shuangshuang, Qipeng Liao, Yuan Liang, Zhifei Li, and Chunbo Huang. (2021). Spatio–Temporal Heterogeneity of Urban Expansion and Population Growth in China. International Journal of Environmental Research and Public Health, 18 (24), 13031.
39. Marsh, W. M. (2010). Landscape planning environmental applications. Wiley: New Jersy.
40. Nugroho, N. Y., Triyadi, S., & Wonorahardjo, S. (2022). Effect of high-rise buildings on the surrounding thermal environment. Building and Environment, 207, 108393.
41. Rainham, D. (2017). Do differences in health mak e a difference. A review for health policymakers. Health Policy, 84(2,3), 123-132.
42. Rohe, W. M. (2009). From Local to Global: One Hundred Years of Neighborhood Planning. The American Planning Association, 75 (2), 209-230.
43. Shields, R. (2020). London and New York: Routledge Encyclopedia of Philosophy: London.
44. Smith, A. (2010). the Theory of Moral Sentiments. Penguin Press: USA.
45. Tsou, J. Y., Chow, B., & Fu, W. (2012). Wind environment and natural Ventilation simulation for sustainable building design in Hong Kong and other China cities. 14th international conference on computing in civil and building engineering (ICCCBE) Moscow, russia: moscow state university of civil engineering: 27-29.
46. (2012). Framework for Assessing Urban Environmental Performance.
47. Zheng، ، Ke، X.، Xiao، B.، Zhou، T. (2019). Optimising land use allocation to balance ecosystem services and economic benefits - a case study in Wuhan، China. J. Environ. Manag. 248، 109306.