نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 پژوهشگر دوره پسادکتری پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو
2 دانشیار پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو
چکیده
در طول دهه گذشته بحث در مورد رابطه بین تأثیر تغییر اقلیم بر مهاجرت و جابه‌جایی انسانی به تدریج افزایش یافته است. این امر به ویژه در گفتمان سیاست جهانی، با آگاهی روزافزون از نیاز به توسعه چارچوب‌های قانونی و راه‌حل‌های مشخص برای حمایت از افرادی که در شرایط اقلیمی، مهاجرت می‌کنند، صادق است. از آنجایی که جابه‌جایی‌های ناشی از تغییر اقلیم به روش‌های متفاوتی در توافقنامه‌های بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته است، ابهام در این چارچوب‌ها، پیام‌های گیج‌کننده‌ای را به دولت‌ها می‌فرستد که تلاش می‌کنند آن را در راستای اهداف توسعه‌ای خود اجرا کنند. در این پژوهش، به بررسی برخی از چارچوب‌های قانونی بین المللی در حوزه حمایت از مهاجرت‌های ناشی از تغییر اقلیم پرداخته شده است. همچنین، برخی از اسناد فرادستی در این حوزه در کشور مورد بررسی قرار گرفته‌اند. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که اگرچه برخی از توصیه‌های معتبر در مورد نحوه مدیریت مهاجرت ناشی از تغییر اقلیم در سال‌های اخیر در توافقنامه‌های بین‌المللی ظاهر شده‌اند، اما به طور کلی، پاسخ سیاست بین‌المللی در این خصوص ناقص بوده است. به طور خاص، قانون تغییر اقلیم بر کاهش و سازگاری با تغییر اقلیم تمرکز دارد، اما وضعیت قانونی را برای افرادی که قادر به سازگاری با پیامدهای ناشی از تغییر در کشور خود نبوده و مجبور به جابه‌جایی هستند، به رسمیت نمی‌شناسد. همچنین بررسی محتوای اسناد فرادستی در کشور نیز نشان از عدم توجه به کلان روند تغییر اقلیم در کشور و پیامدهای ناشی از آن همچون مهاجرت دارد. همچنین در هیچ یک از این اسناد به طور مستقیم به موضوع حمایت از مهاجرت‌های ناشی از تغییر اقلیم اشاره‌ای نگردیده و برای آن سازوکاری مشخص و قانونی تعیین نشده است. در این راستا برنامه ریزان و سیاستگذاران بایستی به موضوع ادغام تحرک انسانی ناشی از تغییر اقلیم در قوانین، سیاست‌ها و طرح‌های ملی توجه بیشتری را معطوف نمایند.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)
ارسال نظر در مورد این مقاله