1. اسلامی، ع.، و ابراهیمی دهکردی، ا. (1397). سنجش میزان تاب آوری اجتماعی در محلات غیررسمی (محله مورد بررسی: امت آباد آمل). نشریه معماری شناسی، سال 1(1)، 146-137.
2. اقبالی، ن.، و رحیمی، م. (1389). ساختار شهری سنندج در تصرف سکونتگاههای غیررسمی. فصلنامه علمی- پژوهشی جغرافیای انسانی، 2(4)، 72-57.
3. ایراندوست، ک.، و تولایی، ر.ا. (1391). الگوی مسکن فقرا در سکونتگاههای غیررسمی نمونه موردی: عباس آباد سنندج. ساخت شهر، شماره 20، 12-2.
4. تقوایی، م.، بسحاق، م.ر.، و سالاروند. ا. (1391). آزمون فرضیه های پژوهش با استفاده از SPSS (چاپ اول). اصفهان: پژوهشگاه مهندسی بحران های طبیعی و پدافند غیرعامل شاخص پژوه.
5. حاجی‌نژاد، ع.، بدلی، ا.، و آقایی، و. (1394). بررسی عوامل مؤثر بر آسیب پذیری ناشی از زلزله در مناطق شهری دارای سکونتگاه های غیررسمی با استفاده از GIS (مطالعه موردی: مناطق 1 و 5 تبریز). مجله مخاطرات محیطی، 4(6)، 56-33.
6. ذاکرحقیقی، ک.، ماجدی، ح.، و حبیب، ف. (1389). تدوین شاخص های مؤثر بر گونه شناسی بافت شهری. نشریه بافت شهر، 5(7)، 112-105.
7. رضایی، م.ر. (1392). تبیین تاب آوری اجتماعات شهری به منظور کاهش اثرات سوانح طبیعی (زلزله) مطالعه موردی: کلانشهر تهران. (رساله دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری). دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
8. رضایی، م.ر.، رفیعیان، م.، و حسینی، س.م. (1394). سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری کالبدی اجتماع های شهری در برابر زلزله (مطالعه موردی: محله های شهر تهران). پژوهش های جغرافیای انسانی، 47(4)، 623-609.
9. ستوهیان، ف.، رمضانپور، ا.م.، حق نیا روشنفکر، ج.، و شیدایی، پ. (1395). آسیب پذیری بافت های تاریخی و راهکارهای محافظت در مقابل بحران زلزله. چهارمین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم جغرافیا و برنامه ریزی، معماری و شهرسازی. تهران، موسسه آموزش عالی مهر اروند، مرکز راهکارهای دستیابی به توسعه پایدار.
10. سردارنیا، خ.، قدرتی، ح.، و اسلام، ع. (1388). تأثیر حکمرانی خوب و سرمایه اجتماعی بر اعتماد سیاسی: مطالعه موردی شهرهای مشهد و سبزوار. پژوهشنامه علوم سیاسی، 5(1)، 165-135.
11. صداقت رستمی، ک.، اعتماد، گ.، بیدرام، ر.، و ملاذ، ج. (1390). تدوین شاخصهای شناسایی بافتهای ناکارآمد. مجله علمی تخصصی برنامه ریزی فضایی، 1(1)، 120-103.
12. کلانتری. خ. (1392). مدل سازی معادلات ساختاری در تحقیقات اجتماعی- اقتصادی (با برنامه LISREL و SIMPLIS) (چاپ اول). تهران: فرهنگ صبا.
13. لطفی، ح.، مفرح، م.، آفتاب، ا.، و مجنونی، ع. (1397). نقش حکم‌روایی مطلوب شهری در افزایش تابآوری سکونتگاههای غیررسمی در ایران (مطالعه موردی: کلان شهر تبریز). فصلنامه علمی- پژوهشی جغرافیا (برنامه ریزی منطقه ای)، 8(2)، 224-209.
14. محمدی، ا.، آشوری، ک.، و رباطی، م.ب. (1396). تبیین و ارزیابی مؤلفه‌های تابآوری نهادی و اجتماعی در سکونتگاههای خودانگیخته شهری(مطالعه موردی: ناحیه منفصل شهری نایسر). فصلنامه مطالعات شهری، شماره 22، 88-75.
15. محمدی سرین دیزج، م.، و احدنژاد روشتی.، م. (1395). ارزیابی میزان تابآوری کالبدی شهری در برابر مخاطره زلزله مورد مطالعه: شهر زنجان. تحلیل فضایی مخاطرات محیطی. 3(1)، 114-103.
16. مشکینی، ا.، سجادی، ژ.، دین دوست، ج.، و تفکری، ا. (1390). ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی با شیوه توانمندسازی (نمونه موردی باقرشهر- محله باباجعفری). فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 26(3)، 148-123.
17. معظمی، ب.، و رحیمی. م. (1395). سنجش و تدوین راهبردهای تابآوری در مقابل بحران، در بافت قدیم شهری (مورد پژوهی: محله فیض‌آباد کرمانشاه). فصلنامه جغرافیا و مطالعات محیطی، 5(18)، 34-23.
18. موحدی زاده، ح.ر. (1393). درآمدی بر مبانی سوانح و رابطه آن با توسعه برنامه‌ریزی. تهران: سازمان عمران و بهسازی شهری.
19. وزارت راه و شهرسازی. (1393). سند ملی راهبردی احیاء، بهسازی و نوسازی و توانمندسازی بافتهای فرسوده و ناکارآمد شهری.
20. Abunyewah, M., Gajendran, T., & Maund, K. (2018). Profiling Informal Settlements for Disaster Risks, Procedia Engineering, 238-245.
21. Carpenter, S. R., Walker, B.H., Anderies, J.M., & Abel, N. (2001). From metaphor to measurement: Resilience of what to what?", Ecosystems, 4, 765-781.
22. Holling, C. S. (1973). Resilience and Stability of Ecological Systems. Annual Review of Ecology and Systematics,1,4.
23. IDMC. (2014). Global Estimates: People displaced by disasters.
24. Norris, H., (2008), “Community resilience as a metaphor, theory, set of capacities and strategy for disaster .readiness”, American Journal of Community Psychology, No. (41), pp. 127-150.
25. Rose, A. (2005). Defining and measuring economic resilience to disaster. Disaster Prevention and Management, 13, 307-314.
26.Timmerman, P. (1981). Vulnerability, Resilience and the Collapse of Society: A Review of Models and Possible Climatic Applications., Institute for Environmental Studies, University of Toronto, Canada.
27. UN/ISDR. (2005). Hyogo framework for 2005-2015: Building the resilience of the nations and communities to disasters. World Conference on Disaster Reduction 18-22 January, Kobe, Hyogo, Japan. 1-25.
28. Ware, Terrance and Associate. (2007). An analysis of existing condition relating to blight, town of este spark, Urban Renewal Authority of Estes Park, Colorado.
29. Weakley. D. j. (2014). Recognizing vulnerability and resilience in informal settlements: The Case of kya Sands, Johannesburg, South Africa, infulfilment of the requirements of the requirements for the degree: Master of Science in town and Regional Planning, university of the Witwatersrand, Johannesburg.
)