Evaluating the Environmental Impact of High-Rise Development using Futurology Approach (Case Study: Ahvaz City)

Document Type : Research-Case Study

Authors

• Niloofar Azarbarzin ¹
• Nafiseh Marsousi ²
• Amirhossein Halabian ²
• Mustafa Shahini Far ³

¹ PHD Student of Department of Geography, Payame Noor University, Tehran, Iran

² Associate Professor, Department of Geography, Payam Noor University, Tehran.Iran.

³ Assistant Professor, Department of Geography, Payam Noor University, Tehran, Iran.

https://doi.org/10.22067/jgrd.2023.82759.1289

Abstract

High-rise construction is one of the important approaches of the big cities of the world, which has become popular due to the increasing population growth, scarcity and high cost of land, and horizontal development of cities. One of the most important dimensions that has influenced the process of high-rise construction is the environmental dimension. For this reason, this study was done to evaluate the environmental effects of high-rise development in Ahvaz city using futurology approach. This study is practical in terms of its purpose and analytical-exploratory in terms of its nature and method. To collect the data, a questionnaire and Delphi technique and document-library studies were used. The findings showed that among the 33 main factors affecting the environmental sustainability of high-rise construction in Ahvaz city, 18 variables are key and influential factors. The variables that have the most influence on the environmental future of high-rise development in Ahvaz city are population factors, attention to the economic values of recycling, access to sunlight, bicycles, lack of urban parks and open spaces, temperature, humidity, wind, touch, compliance of environmental laws with the landscape, ecological elements, land and soil conditions, pedestrian crossing, topography and geology, development of environmental diplomacy plans, smell, public transportation, and socio-cultural issues. Due to the high influence of the micro-climatic and socio-cultural factors regarding environmental sustainability on the high-rise building process by Ahvaz city officials, considering the issues can determine the success or failure of the sustainable environmental indicators of Ahvaz city high-rise development. Finally, solutions are suggested to improve the current situation, which require the serious attention of managers and urban planners.
 
 
 

Keywords

• High-Rise Urban Development
• Environmental Indicators
• Future Study
• MicMac
• Ahvaz City

Main Subjects

• Planning in urban and rural areas

References

1. بهزادی پور، ح.، داودپور، ز.، ذبیحی، ح. (1400). تجزیه و تحلیل ارتباط میان ساختمان‌های بلندمرتبه و ادراک محیطی شهروندان با استفاده از روش چیدمان فضا، مورد مطالعاتی: منطقه 22 شهر تهران. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، 14(37)، 151-163.
2. جعفری، ف.، مؤذنی، م.، و بدلی، ا. (1399). آینده‌پژوهی تغییرات کاربری اراضی شهری در کلان‌شهر تبریز. برنامه‌ریزی فضایی، 10(2)، 1-22.
3. جوزی، س. ع.، و جعفری نسب، ت. (1393). بررسی آثار محیط‌زیستی ساخت‌و‌ساز پروژۀ مسکن مهر شهرستان محمودآباد مازندران. محیط‌شناسی، 40(3)، 603-619.
4. حیدری، ا.، رهنما، م. ر.، اجزاء شکوهی، م.، و خوارزمی, ا.ع. (1397). تحلیل میزان پایداری محیط‌زیست شهری در کلان شهر مشهد با استفاده از رویکرد زمینه‌یاب گام طبیعی. جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، 16(1)، 51-88.
5. خداکرمی، ج.، نوری، ش.، و منصوری، ر. (1399). تأثیر فرم هندسی ساختمان‌های بلند بر پراکنش ذرات معلق و آلودگی هوا در محیط پیرامون آن‌ها. نقش جهان-مطالعات نظری و فناوری‌های نوین معماری و شهرسازی، ۱۰(۳)، 193-203.
6. رهنما، م. ر.، و طاهری، ف. (1396). ارزیابی ظرفیت تحمل زیست‌محیطی شهر شاندیز. جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، 15(2)، 1-20.
7. زینالی عظیم، ع.، حاتمی گلزاری، ا.، کرمی، ا.، و بابازاده اسکوئی، س. (1400). سنجش پایداری محیطی شهر تبریز براساس شاخص­های زیست‌محیطی رشد هوشمند شهری. فصلنامه پایداری توسعه و محیط‌زیست، 2(3)، 59-41.
8. ستاری‌زاده، ف. (1395). تحلیل کیفیت محیط شهری منطقه یک شهر ایلام (پایان‌نامه منتشرنشده کارشناسی‌ارشد). مؤسسه آموزش عالی باختر ایلام، ایران.
9. صادقلو، ط. (1397). ارزیابی مشارکتی اثرات زیست‌محیطی توسعۀ گردشگری در روستاهای هدف استان گلستان با روش ماتریس ICOLD و COPRAS. جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، 16(1)، 165-191.
10. صالحی، ا.، یاوری، ا. ر.، وکیلی، ف.، و پریور، پ. (1395). ارزیابی اثر بلندمرتبه‌سازی بر عملکرد جریان باد شهری، پژوهش موردی: منطقه 22 کلان‌شهر تهران. فصلنامه علمی پژوهش‌های بوم‌شناسی شهری، 7(13)، 67-80.
11. عباس­زاده، ش.، گوهری، ف.، و عسکری رابری، ا. (1395). بررسی تأثیر عوامل کیفیت محیطی بر رضایتمندی ساکنان در مجتمع‎های مسکونی در مشهد. پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، 4(4)، 653-671.
12. کمانرودی کجوری، م.، و صالحی، ف. (1401). چهارچوب مفهومی و معیارهای حکمروایی بناهای مسکونی بلندمرتبه در ایران. مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 9(33)، 123-152.
13. لطفی، ص.، مهدیان بهنمیری، م.، و مهدی، ع. (1393). تحلیلی بر روند گسترش کالبدی شهر و اثرات آن بر کیفیت محیط‌زیست شهری مورد پژوهش: شهر بابلسر. جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، 12(1)،
    129-105.
14. Allwright, E., & Abbott, R. A. (2021). Environmentally sustainable dermatology. Clinical and Experimental Dermatology, 46(5), 807–813.
15. Asan, S. S., Asan, U.‚ (2007) Qualitative cross-impact analysis with time consideration. Technological Forecasting and Social Change, 5(74), 627-644.
16. Bott, H. (2012). The dimensions of sustainability. In S. Ergonul, A. Kocabas, E. Erbas, S. Gundes, K. S. Karaosman, & and I. O. Eren (Eds.), Green age: Approaches and perspectives towards sustainability (pp. 23-47). I˙stanbul, Turkey: Mimar Sinan Fine Arts University.
17. , B., Saur, D., & Serra, P. (2018). Urban sprawl in the Mediterranean? Patterns of growth and change in the Barcelona Metropolitan Region 1993–2000. Journal of Landscape and Urban Planning, 85(3-4), 174–184.
18. García, O. R., Tejeda, A. M., & Bojórquez, G. (2019). Urbanization effects upon the air temperature in Mexicali, B. C., México. Atmósfera, 22(4), 349-365.
19. Haribabu, K. (2021). Green energy for environmental sustainability. Chemical Engineering & Technology, 44(5), 810-810.
20. Henriksson, M. (2010). Environmental assessment of residential building. University of industrial ecology, Goteborg.
21. Kukreja, C. P. (1978). Tropical architecture. Tata McGraw-Hill.
22. Marsh, W. M. (2010). Landscape planning environmental applications. Hoboken, New Jersey: John wiley & sons, Inc.
23. Ozmen, Y., Baydar, E., & van Beeck, J. P. A. J. (2016) Wind flow over the low-rise building models with gabled roofs having different pitch angles. Building & Environment, 95, 63-74.
24. Padash, A. (2017). Modeling of environmental impact assessment based on RIAM and TOPSIS for desalination and operating units. Environmental Energy and Economic Research, 1(1), 75-88.
25. Soja, E. W. (2016). Algunas consideraciones sobre el concepto de ciudades región globales. (Some considerations on the concept of global region cities). Ekonomiaz: Revista Vasca de Economía, 58, 345-375.
26. Sonne, W. (2017). Urbanity and density: In 20th-century urban design. Berlin: DOM Publishers.
27. Thrais Thomas, T., Sony, C. D. C., & Kuruvila, E. (2017). Rapid environmental impact assessment of eco tourism in Pookote Lake, Wayanad. International Research Journal of Engineering and Technology, 4(4), 3149-3154.
28. Tsou, J. Y., Chow, B., & Fu, W. (2012). Wind environment and natural Ventilation simulation for sustainable building design in Hong Kong and other China cities. Paper presented at the 14^th International Conference on Computing in Civil and Building Engineering (ICCCBE) Moscow, Russia.
29. van Hooff, T., & Blocken, B. (2013) CFD evaluation of natural ventilation of indoor environments by the concentration decay method: CO 2 gas dispersion from a semi-enclosed stadium. Building & Environment, 61, 1-17.
30. Wang, D., & Wang, F. (2016), Contributions of the usage and affective experience of the residential environment to residential satisfaction. Housing Studies, 31(1-2), 42-60.
31. Wang, W., Adamowski, J., Liu, C., Liu, Y., Zhang, Y., Wang, X., …, & Cao, J. (2020). The impact of virtual water on sustainable development in Gansu province. Applied Sciences, 10, 586.