1. اسکورو، ژ. (1377). آبوهوا و شهر: محیطزیست شهری (ش. خالدی، مترجم). تهران: انتشارات طبیعت.
2. اسماعیلی، ر.، و منتظری، م. (1392). تعیین محدودههای بیوکلیماتیک شهر مشهد برمبنای دادههای ساعتی. نشریة جغرافیا و برنامهریزی محیطی، 1(24)، 230- 215.
3. اکبری، ح.، هادوی، ف.، زمانی، م.، و علیپور، ی. (1395). تعیین جهتهای مناسب استقرار ساختمان بهمنظور دریافت بهینة تابش خورشیدی در شهر زنجان. نشریة آمایش محیط، 33(9)، 173- 155.
4. شاطریان، ر. (1392). اقلیم و معماری. تهران: انتشارات سیمای دانش.
5. شفیعی، م.، فیاض، ر.، و حیدری، ش. (1392). فرم مناسب ساختمان بلند برای دریافت انرژی تابشی. نشریة انرژی ایران، 4(16)، 60 -47.
6. شیخ بیگلو، ر.، و محمدی، ج. (1389). تحلیل عناصر اقلیمی باد و بارش با تأکید بر طراحی شهری (مطالعة موردی: شهر اصفهان). نشریة جغرافیا و برنامهریزی محیطی، 3(21)، 82-61.
7. طاهباز، م.، جلیلیان، ش.، و موسوی، ف. (1391). آموزههایی از معماری اقلیمی گذرهای کاشان: تحقیق میدانی در بافت تاریخی شهر. نشریة مطالعات معماری ایران، (1)، 83 – 59.
8. طاوسی، ت.، عطایی، ه.، و کاظمی، آ. (1387). اقلیم و معماری مدارس نوساز شهر اصفهان. نشریة جغرافیا و توسعه،11(6)، 114-97.
9. علیجانی، ب. ( 1373). نگرشی نو در کاربرد آبوهواشناسی در مدیریت منابع و توسعة کشور: نقش آبو هوا در طراحی مسکن. نشریة تحقیقات جغرافیایی، 35، 61-45.
10. علیجانی، ب.(1377). تعیین فصول طبیعی ایران. نشریة پژوهش های جغرافیایی، 34، 33- 21.
11. علیزاده، ا. (1387). اصول هیدرولوژی کاربردی. مشهد: انتشارات دانشگاه امام رضا (ع).
12. فرجزاده، م.، و عباسی، م. (1391). بهینهسازی جهت ساختمانهای شهر قیر در رابطه با تابش آفتاب. فصلنامة جغرافیایی سرزمین، 35 (9)، 59 – 43.
13. کسمایی، م. (1382). اقلیم و معماری. اصفهان: انتشارات خاک.
14. لشکری، ح.، و پورخادم نمین، ز. (1384). بهینهسازی جهتگیری فضاهای آزاد در شهر اردبیل براساس شرایط اقلیمی. نشریة تحقیقات جغرافیایی، 79، 36-19.
15. لشگری، ح.، موزرمی، س.، و لطفی، ک. (1390). آسایش در خارج و داخل بنا بر اساس شاخص پن واردن و ماهانی، نمونه موردی: شهر اهواز. نشریه پژوهشی جغرافیای انسانی، 2(3). 220 – 207.
16. محمدی، ح. (1385). آبوهواشناسی کاربردی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
17. محمدی، ز.، و لشکری، ح. (1393). آبوهواشناسی کاربردی (معماری-توریسم). تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی واحد شهید بهشتی.
18. مرکز آمار ایران. (1395). نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن. بازیابیشده از:
https://www.amar.org.ir
19. ملکحسینی، ع.، و درگاهی، م. م. (1389). تحلیل ویژگیها و اصول معماری همساز با اقلیم سرد (مطالعة موردی: شهر همدان). فصلنامة جغرافیایی چشمانداز زاگرس، 4(2)، 35-23.
20. منشیزاده، ر.، حسینی، س. ا.، و اجاق، ع. (1392). آسایش حرارتی و تأثیر ارتفاع ساختمانها بر خرداقلیم فضاهای شهری، نمونة موردی: خیابان شهرداری تهران (حدفاصل میدان تجریش تا میدان قدس). فصلنامة آمایش محیط، 20(6)، 126- 109.
21. ولایتی، س.، و توسلی، س. (1370). منابع و مسائل آب استان خراسان. مشهد: انتشارات آستان قدس رضوی.
22. Alcoforado, M., Andrade, H., Lopes, A., & Vasconcelos, J. (2009). Application of climatic guidelines to urban planning: The example of Lisbon (Portugal). Journal of Landscape and Planning, 90, 56-65.
23. Assis, E., & Frota, A. H. (1999). Urban bioclimatic design strategies for a tropical city. Journal of Atmospheric Environment, 33, 4135-4142.
24. Jankovic, V., & Hebbert, M. (2009, April). Hidden climate change: Urban meteorology and the scales of real weather. Paper presented at the RGS-IBG Annual Conference on Progress in Diverse Types of Automata Systems in Social Simulation, Manchester University, Manchester, UK.
25. Matzarakis, A., & Amelung, B. (2007). Climate, thermal comfort and tourism climate change and tourism: Assessment and coping strategies. In B. Amelung, K. Blazejczyk, & A. Matzarakis (Eds.), Climate change and tourism: Assessment and coping strategies (pp. 140-154). Freiburg-Warsaw-Maastricht: Own Publishing.
26. Mills, G. (2006). Progress toward sustainable settlements: A role for urban climatology. Theoretical and Applied Climatology, 84, 69-76.
ارسال نظر در مورد این مقاله