نوع مقاله : پژوهشی
نویسندگان
1 گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
2 دانشیار گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
3 دانشیارگروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
4 گروه شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
چکیده
حضور بازیگران در عرصه برنامه‌ریزی شهری وعدم توجه کافی برنامه‌ریزان در امر برنامه‌ریزی بهینه کاربری اراضی به صورت بالقوه منجر‌به ایجاد تعارض بین کنشگران و عدم تحقق برنامه‌های کاربری اراضی می‌شود. در واقع نظام برنامه‌ریزی و طرح‌های توسعه شهری در ایران در خصوص شناخت منافع کنشگران ، تعارضات منافع آن‌ها و جهت‌دهی و مدیریت منافع فوق در فرآیند تدوین برنامه‌ریزی کاربری اراضی واجد کاستی‌های اساسی می-باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر ارایه مدل مفهومی مدیریت تعارض کنشگران در فرآیند برنامه‌ریزی کاربری اراضی می باشد. پژوهش حاضر در زمره تحقیقات کیفی بوده و برای تحلیل داده‌ها از روش فراترکیب و روش بنیادی به صورت توام استفاده شده و کدگذاری داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار Nvivo صورت پذیرفته است. روش جمع‌آوری اطلاعات؛ مطالعه اسنادی و مصاحبه نیمه ساختارمند می‌باشد. مبتنی بر سوالات مطرح شده در فرایند مصاحبه، 467 ارجاع ارائه گردید. با بازبینی متعدد و ادغام کدها بر اساس تشابه در طی چندین مرحله تلخیص داده‌ها، 40 کد اولیه استخراج گردید. بر اساس نتایج تحقیق و مبتنی بر تحلیل متون و مبانی نظری و استفاده از روش فراترکیب، ابتدا مدل مفهومی اولیه تعارض منافع کنشگران شهری در فرآیند برنامه ریزی کاربری اراضی متشکل از 6 مولفه تعارض ارزشی، تعارض اقتصادی، تعارض رویه‌ای(برهم‌افزایی بین سازمانی )، تعارض منافع عمومی و خصوصی، مشارکت‌گریزی و تعارض سازمانی تدوین گردید. سپس مولفه های مذکور مبنای تدوین سوالات مصاحبه و کاربست روش داده بنیاد قرار گرفته و مولفه های مدل نهایی تعارض منافع کنشگران شهری مشتمل بر 6 مولفه مدل اولیه و 18 زیرمولفه مرتبط ارایه گردید.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)
ارسال نظر در مورد این مقاله