نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه گیلان

2 دانشگاه خوارزمی

3 دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده

 هدف: هدف اصلی پژوهش موردنظر ارزیابی تأثیرگذاری آگاهی کارشناسان و گردشگران استان اردبیل از جاذبه‌های گردشگری در توسعة اکوتوریسم استان می‌باشد.
روش: پژوهش پیش رو ازنظر هدف، از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی - تحلیلی می‌باشد. جامعة آماری پژوهش موردنظر شامل گردشگران و کارشناسان ذی­ربط می‌باشد که از میان گردشگران تعداد 360 نمونه و از بین کارشناسان به دلیل کمی تعداد، کل جامعه به‌عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفت. جهت سنجش متغیرهای وابستۀ پژوهش (توسعۀ اکوتوریسم) از طریق متغیرهای مستقل (میزان آگاهی گردشگران، کارشناسان و بهبود نقاط قوت اکوتوریسم استان) از آزمون پیرسون تک ­متغیره و دومتغیره، تحلیل رگرسیون خطی ساده و قدم ‌به ‌قدم، ضریب تعیین رگرسیون، تحلیل واریانس (ANOVA) استفاده شد.
یافته­ ها: نتایج آزمون‌ها نشان‌دهندۀ معناداری بین میزان آگاهی گردشگران، کارشناسان در توسعۀ اکوتوریسم (همبستگی 45/0 و Sig کمتر از 5 درصد) و بهبود نقاط قوت اکوتوریسم در ایجاد و توسعۀ فرصت‌های اکوتوریسم (46/0 و Sig کمتر از فاصلة اطمینان) می‌باشد.
نتیجه ­گیری: بررسی نهایی داده‌ها نشان می‌دهد که افزایش استفادۀ مطلوب از قوت‌ها و به عبارتی بهبود و افزایش کارایی نقاط قوت باعث توسعۀ استفاده از فرصت‌ها به نحو مطلوب می‌شود.

کلیدواژه‌ها

1. اسلامی، ص. (1388). برنامه‌ریزی توسعة پایدار توریسم در شهرستان مشکین‌شهر با استفاده از مدل SWOT. پایان‌نامة منتشرنشدة کارشناسی‌ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری. دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
2. آقائی، و. (1390). توسعة اکوتوریسم استان اردبیل با استفاده از روش برنامه‌ریزی استراتژیک (SWOT). پایان‌نامة منتشرنشدة کارشناسی‌ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی توریسم. دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
3. بلمکی، ب؛ مظاهری ح. (1389). بررسی پتانسیل اکوتوریسم در مناطق ساحلی استان سیستان و بلوچستان با تاکید بر فون پرندگان. چهارمین کنگرة بین‌المللی جغرافیدانان جهان اسلام، 25 فروردین. زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان. صص. 17-4.
4. توانگر، م. (1389). اهمیت اکوتوریستی استان سیستان و بلوچستان. چهارمین کنگرة بین‌المللی جغرافیدانان جهان اسلام. 25 فروردین. زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان. صص. 14-1.
5. حافظ نیا، م. (1386). مقدمه‌ای بر روش تحقیق در علوم انسانی. چاپ سیزدهم. تهران. انتشارات سمت.
6. رنجبریان،ب؛ زاهدی، م. (1388). شناخت گردشگری. اصفهان: نشر چهار باغ اصفهان.
7. ساعی، ع نائیچی، م، رضایی، م. (1391). ارتباط بین تبلیغات و جذب گردشگر فرهنگی در ایران. دانش‌نامة علوم اجتماعی، 1(4)، 94-69.
8. سلطانی، ز. (1387). ارزیابی توان اکوتوریسم و برنامه‌ریزی توسعة پایدار گردشگری طبیعت در شهرستان خوانسار. پایان‌نامة منتشر‌نشدة کارشناسی‌ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی روستایی. دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
9. سلیمانی، ا. و مقیسه، س. (1389). بررسی وضعیت اکوتوریسم (طبیعت‌گردی) در ایران. سازمان حفاظت محیط زیست. دفتر مطالعات زیربنایی، 10325، 19-1.
10. صانعی، م. (1378). بررسی اکوتوریسم پارک ملی گلستان با تأکید بر منطقة آزاد تفریحی. پایان‌نامة منتشرنشدة کارشناسی‌ارشد جغرافیای طبیعی. دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
11. کریمی، ش. (1387). توسعة اکوتوریسم در اصفهان: چالش‌ها و فرصت‌ها. پایان‌نامة منتشرنشدة کارشناسی ارشد مدیریت هتلداری. دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
12. گلدی، م؛ نظم فر، ح؛ یزدانی، م. ح. و جعفری، د. (1394). تحلیل شاخص‌های توریسم پایدار شهری با استفاده از مدل ANP. اولین کنگرة بین‌المللی زمین، فضا، انرژی پاک، 14 آبان، اردبیل، دانشگاه محقق اردبیلی. صص.21-2.
13. محلاتی، ص. ال. (1380). درآمدی بر جهانگردی. انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
14. نسترن، م. و حجه فروش، ش. (1391). سنجش توانمندی‌های بوم‌گردی مناطق حفاظت‌شده با استفاده از GIS (مطالعة موردی: پناهگاه حیات وحش قمیشلو). مجلة جغرافیا و برنامه‌ریزی محیطی، 23 (2)، 188-173.
15. نوری، غ. و پاکباز، ه. (1394). ارزیابی قابلیت های اکوتوریستی و نقش آن در توسعة گردشگری استان فارس با بهره‌گیری از مدل برنامه‌ریزی استراتژیک swot.. همایش منطقه‌ای جهاد اقتصادی، رهیافت‌ها و راهبردها. اول دی ماه. زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان. صص. 11-1.
16. یونسی، ی. و قربانی نیا، ا. (1394). اکوتوریسم و مجتمع تفریحی توریستی، کانون سراسری انجمن‌های صنفی مهندسان معمار ایران. دومین همایش ملی معماری، عمران و توسعة نوین شهری، 13 مهر. مهدیشهر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهدیشهر. صص. 10-3.
17. Franciscus, K., Jacobus, Zh., Dieperink, C., & Miranda. M. (2006). Ecotourism as a development strategy: Experiences from Costa Rica. Costa Rica: Environment, Development and Sustainability, springer.
18. Ghorbani, A., Raufirad, V., Rafiaani, P., & Azadi, H. (2015). Ecotourism sustainable development strategies using SWOT and QSPM model: A case study of Kaji namakzar Wetland, South Khorasan Provine, Iran. Tourism Management Perspectives, 16, 290-297.
19. Guangming, H. (2008). Distribution of economic benefits from ecotourism: A case study of wolong nature reserve for giant pandas in China. Environment Management, 42,1017-1025 .
20. Gunn. C. A. (2002). Tourism planning, basics, concepts, cases (4th ed.). Great Britiain: Routledge.
21. Kontogeorgopoulos, N. (2004). Ecotourism and mass tourism in Southern Thailand: Spatial interdependence, structural connections, and staged authenticity. Geojournal, 61, 1-11.
22. Mayer, M. (2015). Ecotourism: A brief introduction. Jachranka, Poland: O.T. E.
23. Okech, R. (2009). Developing urban ecotourism in Kenyan cities: A sustainable approach. Journal of Ecology and Natural Environment, 1(1),1-6 .
24. Sabbaghi, H. R., & Tabibian, M. (2015). Definition expression on the concept of urban ecotourism through theoretical review of related challenges. Journal of Enviromental Studies, 41(1), 257-273.
25. Sepehr, A., & Safarabadi, A. (2014). Analysis of effective factors on ecotourism development in desert area of Iran. Human Geography Research, 45(4),137-154.
26. Voeks, R. A. M. (2004). The providence of nature: Valuing ecosystem servies. International Journal of Environmental Science & Technology, 1(2), 151-163.
CAPTCHA Image