TY - JOUR ID - 33709 TI - ارزیابی تاب آوری انسانی در بافت های ناکارآمد شهری (مورد مطالعه: بافت ناکارآمد شهر سنندج ) JO - جغرافیاوتوسعه ناحیه ای JA - JGRD LA - fa SN - 2008-1391 AU - عباسی, شایسته AU - ضرابی, اصغر AU - مشکینی, ابوالفضل AD - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران AD - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران AD - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 18 IS - 1 SP - 75 EP - 51 KW - تاب آوری انسانی KW - بافت های ناکارآمد KW - شهر سنندج DO - 10.22067/geography.v18i1.80210 N2 - اهداف: هدف این پژوهش، سنجش میزان تاب­آوری سکونتگاه­های ناکارآمد شهر سنندج در ابعاد انسانی (اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی و نهادی- مدیریتی) است.روش: روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی و نوع مقاله پژوهشی- مطالعه موردی است و از نظر شیوۀ دریافت اطلاعات، در حوزۀ مطالعات کتابخانه­ای- میدانی قرار دارد. برای استخراج شاخص­ها از مطالعات کتابخانه­ای داخلی و خارجی استفاده شد و شاخص­های ابعاد مختلف جهت تعیین میزان اهمیت در اختیار 30 نفر از کارشناسان در رشته­های مختلف قرار گرفت. برای سنجش میزان تاب­آوری در سطح محدوده، داده­های پرسش­نامة خانوار در نرم افزار SPSS وارد و با استفاده از آزمون تی تک نمونه­ای میزان تاب­آوری استخراج شد. جهت تحلیل عوامل تاب­آوری انسانی از مدل معادلات ساختاری در نرم­افزار لیزرل استفاده شده است. به منظور تبیین میزان اختلاف میانگین تاب­آوری در گونه­های بافت ناکارآمد از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد و در نهایت، گونه­های بافت با استفاده از آزمون دانکن طبقه­بندی شدند.یافته­ها/ نتایج: یافته­ها حاکی از آن است که میزان تاب­آوری در محدودة 16/3 بوده، با توجه به اینکه از میانگین 50/3 کمتر است، می­توان گفت محدودۀ بافت ناکارآمد، تاب­آور نیست. از لحاظ ابعاد مورد بررسی، بعد اجتماعی- فرهنگی با 64/3 از متوسط 50/3 بالاتر بوده و نسبتاً تاب­آور می­باشد. کمترین میزان تاب­آوری با 75/2 مربوط به بعد اقتصادی و پس از آن بعد مدیریتی با 09/3 بوده است. همچنین بین گونه­های مختلف بافت ناکارآمد از لحاظ تاب­آوری انسانی اختلاف معناداری وجود دارد. به لحاظ مجموعه شاخص­های انسانی، بافت با پیشینة روستایی و سکونتگاه­های غیررسمی در گروه اول و بافت ناکارآمد میانی و بافت تاریخی در گروه دوم طبقه­بندی می­شوند.نتیجه­گیری: نتایج به دست آمده نشان می­دهد تاب­آوری بافت ناکارآمد سنندج در شرایط نامناسبی قرار دارد. با توجه به پایین بودن سطح تاب­آوری ابعاد اقتصادی و مدیریتی و اهمیت آن­ها در تاب­آوری محدوده، باید تلاش لازم در زمینة ارتقاء این شاخص­ها لحاظ شود. سکونتگاه­های غیررسمی و بافت­های با پیشینة روستایی وضعیت نامناسبتری نسبت به سایر محدوده­های بافت ناکارآمد دارند. UR - https://jgrd.um.ac.ir/article_33709.html L1 - https://jgrd.um.ac.ir/article_33709_762f1943b8f845b745c54d6a778789d2.pdf ER -