ORIGINAL_ARTICLE
بررسی نقش گردشگری در توسعه و بازسازی مناطق روستایی در ناحیۀ خرقان شهرستان اوج
اهداف: هدف پژوهش، بررسی نقش گردشگری در توسعه و بازسازی مناطق روستایی در ناحیة خرقان شهرستان اوج می باشد و به دنبال پاسخگویی به این سؤال کلیدی می باشد که آیا توسعة گردشگری و فعالیتهای مرتبط با آن توانسته است منجر به بهبود توسعه و بازسازی مناطق روستایی در محدودۀ مورد مطالعه شود.
روش: نوع تحقیق کاربردی و روش مورد استفاده توصیفی- علی می باشد. برای گردآوری دادهها از روشهای کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه، مشاهده) استفاده شده است. جامعة آماری تحقیق ناحیة خرقان از توابع شهرستان اوج است که تعداد خانوار ساکن در آن بالغ بر 2177 مورد میباشد که با استفاده از فرمول اصلاح شدة کوکران تعداد 249 مورد به عنوان نمونه انتخاب شده است. جهت ارزیابی پایایی دادهها از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد که با توجه به ضریب 76/0 و 78/0 نشاندهندة مناسب بودن دادهها و روابط آنها میباشد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری از قبیل آزمون رتبهای فریدمن، رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر و نرم ابزار EQS بهره گرفته شده است.
یافته ها/نتایج: یافته های آزمونهای استفاده شده نشان می دهد که تفاوت میانگینها از دیدگاه پاسخگویان در نقاط روستایی نمونه با توجه به سطح آلفای 01/0کاملا معنادار گزارش شده است. برازش مدل رگرسیونی نشاندهندة تأثیر مثبت گردشگری در توسعه و بازسازی روستایی محل سکونت به میزان 64/0 میباشد. آزمون تحلیل مسیر نشان میدهد که بیشترین اثر کلی مربوط به بعد ابعاد اقتصادی با میزان(448/0) است و بعد زیست محیطی با میزان (301/0) کمترین اثر کلی در توسعه و بازسازی روستایی در منطقة مورد مطالعه را داشته است. همچنین، برازش مدل تحلیل مسیر هم براساس خروجی که از نرمافزار EQS گرفته شده است، برازش مناسبی را نشان داد.
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که گردشگری روستایی در توسعه و بازسازی مناطق روستایی با توجه به اثراتی که در ابعاد (اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی)، در روستاهای محدودة مورد مطالعه به دنبال داشته است به عنوان راهبردی برای توسعه و بازسازی روستاهای همجوار که توجه کمتری به آنها شده است قلمداد می شود.
https://jgrd.um.ac.ir/article_32954_ebd427a62feceff40ea812685a17eaaa.pdf
2019-02-20
1
26
10.22067/geography.v16i2.52885
گردشگری
بازسازی مناطق
توسعه روستایی
دهستان حصار ولیعصر
حمیده
محمودی
ha.mahmoodi@stu.um.ac.ir
1
دانشگاه فردوسی مشهد
AUTHOR
مریم
رجبی
msrajabi07@mail.com
2
مؤسسة آموزش عالی خردگرایان مطهر مشهد
LEAD_AUTHOR
احمد
رومیانی
roumiani.ah@mail.um.ac.ir
3
دانشگاه فردوسی مشهد
AUTHOR
9. Besculides, A., Lee, M. E., & McCormick, P. J. (2002). Residents' perceptions of the cultural benefits of tourism. Annals of Tourism Research, 29(2), 303-319.
1
10. Blancas, F. J., Gonzalez, M., Lozano-Oyola, M., & Perez, F. (2010). The assessment of sustainable tourism: Application to Spanish coastal destinations. Ecological Indicators, 10(2), 484-492.
2
11. Byrd, E. T., Bosley, H. E., & Dronberger, M. G. (2009). Comparisons of stakeholder perceptions of tourism impacts in rural eastern North Carolina. Tourism Management, 30(5), 693-703.
3
12. Castellani, V., Sala, S., & Pitea, D. (2007). A new method for tourism carrying capacity assessment. Ecosystems and Sustainable Development VI. WIT Transactions on Ecology and the Environment, 106, 365-374.
4
13. Ciolac, R., Csosz, I., Balan, I., & Dincu, A. M. (2011). Research regarding the impact of rural tourism forms on the rural area. Scientific Papers Animal Science and Biotechnologies, 44(2), 475-478.
5
14. Coccossis, H. (2008). Cultural heritage, local resources and sustainable tourism. International Journal of Services Technology and Management, 10(1), 8-14.
6
15. Constantin, D. L., & Mitrut, C. (2008). Tourism, cultural resources and regional competitiveness: a case study in Romania. International Journal of Services Technology and Management, 10(1), 48-60.
7
16. Craik, J. (1995). Are there cultural limits to tourism?. Journal of Sustainable Tourism, 3(2), 87-98.
8
17. Friedel, M., & Chewings, V. (2008). Community engagement in regional development: A case study of a systems approach to tourism in central Australia. The Rangeland Journa, 9(1), 1-33.
9
18. Gallent, N., Mace, A., & Tewdwr-Jones, M. (2017). Second homes: European perspectives and UK policies. Routledge. London.
10
19. Horakova, H. (2010). Transformation of rural communities: Mobility, tourism and identity. Acta Historica Universitatis Klaipedensis, 20, 38-51.
11
20. Leal, J. (2006, July). Multiple residential practices and second homes in southern Europe: The Spanish case. In ENHR Conference-Housing in an expanding Europe: Theory, policy, participation and implementation , International Conference Ljubljana, Slovenia, (2-5).
12
21. Lee, C. C., & Chang, C. P. (2008). Tourism development and economic growth: A closer look at panels. Tourism Management, 29(1), 180-192.
13
22. Liu, A., & Wall, G. (2006). Planning tourism employment: A developing country perspective. Tourism Management, 27(1), 159-170.
14
23. Liu, C. Z. (2010). Rural development and rural tourism in Taiwan. Asian Journal of Arts and Sciences, 1(2), 211-227.
15
24. Millan, M. G., Morales, F., & Castro, M. S. (2011). Analisis de la oferta y la demanda de oleoturismo en el sur de España: un estudio de caso Turydesturismo Y Desarrollo, 4(11), 1-19.
16
25. Miller, G., Rathouse, K., Scarles, C., Holmes, K., & Tribe, J. (2010). Public understanding of sustainable tourism. Annals of Tourism Research, 37(3), 627-645.
17
26. Paracchini, M. L., Pacini, C., Jones, M. L. M., & Perez-Soba, M. (2011). An aggregation framework to link indicators associated with multifunctional land use to the stakeholder evaluation of policy options. Ecological Indicators, 11(1), 71-80.
18
27. Paris, C. (2006). Multiple “homes”, dwelling, hyper-mobility, and emergent transnational second home ownership in ENHR Conference–Housing in an expanding Europe: Theory, policy, participation and implementation. Retrieved from http: //enhr2006ljubljana. uirs. si/publish/-W24_Paris. pdf
19
28. Perpar, A., & Udovc, A. (2012). Development Potentials of Rural Areas – The Case of Slovenia. Slovenia: Publisher InTech.
20
29. Psaltopoulos, D., Skuras, D., & Thomson, K. J. (2011). Employment effects of private investment initiatives in rural areas of southern Europe: A regional SAM approach. Agricultural Economics Review, 12(2), 50-61.
21
30. Pulido, J. I., & Cardenas, P. J. (2011). El turismo rural en España. Orientaciones estrategicas para una tipologia aún en desarrollo. Boletin de la Asociacion de Geografos Españoles, 56, 155-176.
22
31. Sebele, L. S. (2010). Community-based tourism ventures, benefits and challenges: Khama rhino sanctuary trust, central district, Botswana. Tourism Management, 31(1), 136-146.
23
32. Sharpley, R. (2002). Rural tourism and the challenge of tourism diversification: the case of Cyprus. Tourism Management, 23(3), 233-244.
24
33. Szymanska, E. (2013). Implementation of sustainable tourism concept by the tourists visiting national parks. Journal of Environmental and Tourism Analyses, 1(1), 64-79.
25
34. Tanguay, G. A., Rajaonson, J., Lefebvre, J. F., & Lanoie, P. (2010). Measuring the sustainability of cities: An analysis of the use of local indicators. Ecological Indicators, 10(2), 407-418.
26
35. UNWTO. (2008). World tourism barometer (Vol 6). Madrid: United Nations World Tourism Organiztion World Tourism Organization Madrid, Spain.
27
36. Vargas-Sanchez, A., Porras-Bueno, N., & de los Ángeles Plaza-Mejia, M. (2011). Explaining residents’ attitudes to tourism: Is a universal model possible?. Annals of Tourism Research, 38(2), 460-480.
28
37. Vazquez, D. L. T., Trechera, H., & Morales, F. (2012). Rural tourism as an alternative to the development for rural areas and the creation of employment. International Journal of Humanities and Social Science, 2(20), 162-174.
29
38. Zeng, B., & Ryan, C. (2012). Assisting the poor in China through tourism development: A review of research. Tourism Management, 33(2), 239-248.
30
ORIGINAL_ARTICLE
مقابله با تخریبهای زیست محیطی ناشی از پراکنده رویی شهری با استفاده از رویکرد نوین کد هوشمند (مطالعۀ موردی شهر قزوین و محیط پیراشهری)
اهداف: افزایش جمعیت از یک سو و بروز الگوهای توسعهای ناپایداری چون پراکندهرویی شهری از دیگر سوی سببساز پیدایش معضلات مختلفی بهویژه تخریبهای زیستمحیطی شده است. یکی از نمونههای پراکندهرو کشورمان، شهر قزوین است که با گسترش پراکندة خود موجب تخریب زیستمحیطی عناصر ارزشمندی چون باغات هزار سالة قزوین با قابلیت ثبت جهانی و همچنین زمینهای کشاورزی مرغوب اطراف شهر شده است. پژوهش حاضر در پی مقابله با پدیده پراکندهرویی و تخریبهای زیستمحیطی ناشی از آن است.
روش: کد هوشمند به عنوان رویکردی نوین جهت مقابله با پراکندهرویی مطرح شده است. پژوهش حاضر بر مبنای دستورالعمل کد هوشمند مدلی ارائه میدهد و بر اساس آن به کدبندی شهر قزوین و محیط پیراشهری آن میپردازد. این نقشه کدبندی مانع تخریبهای زیستمحیطی شده و راهکارهایی را در این زمینه ارائه میدهد.
یافتهها: مدل پیشنهادی این پژوهش دارای سه سطح منطقهای، محلی و بلوک است. از آنجا که راهکارهای سطح منطقهای بر حفاظت زیستمحیطی متمرکز است به برنامهریزی در این سطح اکتفا میکنیم. طبق مدل پیشنهادی حوزۀ مرکزی مجموعه شهری قزوین را به عنوان محدودۀهمگن برنامهریزی انتخاب میکنیم. با استفاده از مدل هلدرن مشخص میشود 56% از رشد شهر مربوط به رشد افقی و اسپرال قزوین است. در نهایت شش سطح بر مبنای ویژگیهای محیط زیستی و قابلیتهای توسعهای در محدودۀ مورد نظر مشخص میشود.
نتیجهگیری: راهکاری که کد هوشمند برای جلوگیری از تخریب باغات ارزشمند قزوین ارائه میدهد انتقال حق توسعه است، بر مبنای نقشۀ منطقهای روستای چوبیندر در جنوب قزوین گزینۀ مناسبی بدین منظور است.
https://jgrd.um.ac.ir/article_32976_dc0cdbd0dac9f6be3cd1df7c857412d7.pdf
2019-02-20
27
49
10.22067/geography.v16i2.59108
پراکنده رویی شهری
تخریب زیست محیطی
کد هوشمند
فرخ
مشیری
f-moshiri@sbu.ac.ir
1
دانشگاه شهید بهشتی
AUTHOR
آسیه
نیک بین
a-nikbin@sbu.ac.ir
2
دانشگاه شهید بهشتی
LEAD_AUTHOR
1. ابراهیم زاده، ع. و رفیعی، ق. (1388). تحلیلی بر الگوی گسترش کالبدی فضایی شهر مرودشت با استفاده از مدل های آنتروپی شانون و هلدرن و ارائه الگوی گسترش مطلوب آتی آن. پژوهش-های جغرافیای انسانی. 69 ، 11-9.
1
2. بیات، م؛ ستاری، ز؛ محمدیان مصمم، ح. و جورنبیان، م. ر. (1395). از پراکندهرویی تا رشد هوشمند: تحلیلی بر الگوی گسترش فضایی سکونتگاههای روستایی (مطالعۀ موردی: روستاهای آخوند محله و سلیمان آباد، ناحیۀ تنکابن). مجلة پژوهش و برنامهریزی روستایی، (3)13، 65-49.
2
3. پژوهان, م. (1395). بررسی تطبیقی دیدگاههای محتوایی طرح جامع شهر تهران با سیاست ها و اصول رشد هوشمند شهری. مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران، (6)346 ، 47-20.
3
4. پوراحمد، ا؛ حسام، م؛ آشور، ح. و محمدپور، ص. (1389). تحلیلی بر الگوی گسترش کالبدی- فضایی شهر گرگان با استفاده ازمدلهای آنتروپی شانون و هلدرن. مجلة پژوهش و برنامهریزی شهری، 3 (1)، 18-1.
4
5. دانشگاه بینالمللی امام خمینی .(1384). راهبرد توسعة شهری قزوین، شهرداری قزوین.
5
6. رفیعیان، م؛ براتی، ن؛ آرام، م. (1389). سنجش ظرفیت توسعة فضاهای بدون استفاده در مرکز شهر قزوین با تأکید بر رویکرد توسعة میان افزا. نامة معماری و شهرسازی، 5 (3)، 61-45.
6
7. سعیدی فر، س؛ مفیدی شمیرانی، م. (1395). معرفی اسناد هدایت طراحی شهری الگوی رشد هوشمند و کاربست آن در ایران. باغ نظر ، 1 (13)، 116-101.
7
8. شهسواریان، م. (1390). بررسی علل و عوامل موثر بر پراکندهرویی در حوزة شهری کرج و ارائة مدل مناسب جهت کنترل آن. پایان نامة منتشرنشدة کارشناسیارشد علوم اجتماعی. دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
8
9. کرمی، س؛ فخرایی، ع؛ امیدقانع, ر. ا. (1395). ارزیابی دورههای برنامهریزی توسعه و عمران شهر مشهد با استفاده از مؤلفههای رشد هوشمند. جغرافیا و توسعه، 4 (45) ، 66-41.
9
10. محمدی دوست، س؛ خانیزاده، م؛ زیلابی، ش. (1395). امکانسنجی بکارگیری اصول نوشهرگرایی در بازآفرینی پایدار محلات ناکارآمد و مسألهدار شهری با تأکید بر رشد هوشمند (مورد پژوهی: بخش مرکزی شهراهواز)، فصلنامة برنامهریزی منطقهای، (6)24، 230-215.
10
11. مرکز ملی آمار ایران. (1395). سرشماری عمومی نفوس و مسکن.
11
12. مهندسین مشاور شهر و برنامه. (1394). طرح توسعه و عمران قزوین و حوزة نفوذ (طرح جامع). ادارة کل راه و شهرسازی قزوین.
12
13. مهندسین مشاور نقش جهان پارس. (1392). طرح مجموعة شهری قزوین. ادارة کل راه و شهرسازی قزوین.
13
14. نیک نیا، م ؛ عباسی، ا. (1392). توسعة میانافزا استراتژی به حداکثر رساندن استفاده از زمین در جهت اجرای توسعة پایدار. اولین همایش ملی معماری، مرمت، شهرسازی و محیط زیست پایدار, همدان ، انجمن ارزیابان محیط زیست هگمتانه.
14
15. Alexander, J. P., Barrella, E., Bartak, J., Masset, A., & Starr, T. (2007). Smart code in Walton County. Georgia: Georgia Planning Association Report.
15
16. Concepcion, D. E., Obrist, K. M., Moretti, M., & Altermatt, F. )2016(. Impacts of urban sprawl on species richness of plants, butterflies, gastropods and birds. Urban Ecosystems, 19(1), 225.
16
17. Ewing, R., Hamidi, S., Gracec, J. B., & Weid, D. Y. )2016(. Does urban sprawl hold down upward mobility? Landscape and Urban Planning, 148(4), 80-88.
17
18. Giffith, J. C.) 2016(. Metropolitan-wide governance and an innovation district: Smart growth reforms to increase economic competitiveness . Warswa, 63(4), 15-48.
18
19. Pinnell, P. (2012). Smart Code Version 9.2. Center for Urban Rural Interface: The Town Paper Publisher. A booklet on planning,2(1), 15-22.
19
20. Rosni, A. N., & Noor, M. N., (2016). A review of literature on urban sprawl: Assessment of factors and causes. Journal of Architcture, Planning and Construction Management, 6(1), 12-35.
20
21. Sabri, A. K. (2016). Towards a localized form-based code for Abu Dhabi (Unpublished master's thesis). United Arab Emirates university, UAE.
21
22. Sakowikcz, C. J. (2004). Urban sprawl: Florida’s and Maryland’appoaches. Land Use, 19(2), 386.
22
23. Schnabela, A. M., Zhanga, Y., & Serdar, A. (2017). Using parametric modelling in form-based code design for highdense cities. Procedia Engineering, 180(1), 1379-1387.
23
24. Talen, E., & Duany, A. (2001). Making the good easy: The smart code alternative. Fordham Urban Law Journal, 29(4), 1449-1555.
24
25. Yang, F. (2009). If 'smart' is 'sustainable'? An analysis of smart growth policies and its successful practices (Unpublished Master's thesis). Iowa State University, USA.
25
26. Yung, J. (2014). Here is how Cincinnatis form based codes are designed to redevelopment. Cincinnati Buisiness Courier, 21(1), 24-27.
26
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی توانمندیهای ژئومورفوتوریستی میراثهای ژئومورفیک با رویکرد توسعۀ اقتصادی و پایداری محیط (مورد: چشمههای باداب سورت)
اهداف: رویکرد اصلی دانش ژئوتوریسم و ژئومورفوتوریسم رویکردی است توسعه گرا، حفاظتی و علمی در ارزیابی توانمندی میراثهای ژئومورفیک که امروزه با گسترش مطالعات خود زیرشاخههای متعددی از قبیل ژئودایورسیتی (تنوع)، ژئوکانسرویشن (حفاظت)، ژئواینترپرتیشن(تفسیر) و غیره را در این شاخه از علوم زمین و همسوگری آن با سیستمهای گردشگری پدیدار ساخته است که هدف تمامی آنها پایداری و توسعة ناحیهای در عرصههای زیستمحیطی، اقتصادی- اجتماعی جامعۀ انسانی به ویژه جامعۀ بومی است. بر این اساس، هدف نوشتار حاضر را ارزیابی توانمندیهای میراث زمین و در نهایت دستیابی به ارتقای علمی، توسعۀ ناحیهای و حفاظت از میراثهای ژئومورفیک در منطقه مورد مطالعه تشکیل میدهد.
روش: از نظر روش شناسی نوشتار حاضر میکوشد به کمک مدلی تلفیقی از مدلهای رایج ارزیابی توانمندیهای ژئومورفوسایتها و پیمایش های میدانی به بررسی جامعی از ادراک میراث زمین بپردازد. ساختار این مدل مبتنی بر معیارها و مؤلفههای تاثیرگذار (با امتیاز 10- 0) متناسب با رفتارشناسی چشمههای بادابسورت، قابلیتهای این سایت را مبتنی بر سه موضوع کلان 1- دانشافزایی ژئومورفولوژی؛ 2- زیرساختهای گردشگری و 3- حفاظت میراث زمین مورد ارزیابی قرار گرفت تا بر اساس الگوی پیشنهادی بتوان به طور سازماندهی شده، در بهره برداری از این نوع میراث قدم برداشت.
یافتهها/ نتایج: یافتههای حاصل از ارزیابیهای میدانی، مطالعات دفتری، تحلیل نقشه وغیره از منطقه بیانگر استعداد بالای ابعاد علمی و دانش ژئومورفولوژی با کسب مجموع امتیاز5/51 (از حداکثر60) است. در مقابل زیرساختهای گردشگری با کسب مجموع امتیاز 5/25 (از حداکثر70) و موضوع حفاظت با کسب مجموع امتیاز 5/27 نمره (از حداکثر70) در حال حاضر مراحل ابتدایی خود را میگذراند. قابل ذکر است مجموع امتیازات از جمعبندی نمرههای اخذشده در بازدید میدانی و دفتری از معیارهای طراحی شده بدست آمد.
نتیجه گیری: نتایج نهایی از ارزیابی صورت گرفته نمایان گر توانمندیهای بالای علمی در کنار ضعف زیرساختی از نوع بهره برداری و حفاظتی است که عدم برنامه ریزی در منطقۀ مورد مطالعه در این عرصه را به نمایش می گذارد. این در حالی است که جامعۀ بومی به ویژه روستاها (از جمله روستای اروست مجاور باداب سورت) قادر است با بهره برداری سازمان یافته به کمک رویکردهای علمی، آگاهانه و احداث زیرساختهای گردشگری نه چندان پرهزینه (سرویس بهداشتی عمومی، خانههای دوم روستایی، تابلوهای راهنما، بروشور و غیره) توسعۀ پایدار روستاها و نواحی را به ویژه در زمینۀ اشتغالزایی و تثبیت جمعیت روستایی به ارمغان آورد.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33001_a4286dbff3ea5efc5a62eb32aca6bdd3.pdf
2019-02-20
51
71
10.22067/geography.v16i2.48486
کلیدواژهها: ژئومورفوتوریسم
ژئومورفوسایت
توسعه اقتصادی
حفاظت میراث زمین
باداب سورت
امیر
صفاری
saffari@yahoo.com
1
دانشگاه خوارزمی
LEAD_AUTHOR
سعید
رحیمی هرآبادی
rahimi.saeed64@gmail.com
2
دانشگاه خوارزمی
AUTHOR
هادی
کریمی
hadi.karimi22@gmail.com
3
دانشگاه خوارزمی
AUTHOR
محمد
علیزاده
m.alizadeh11@yahoo.com
4
دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
1. امریکاظمی، ع. (۱۳۹۱). اطلس میراث زمینشناختی ایران. تهران: انتشارات ماه و ما.
1
2. صفاری، ا؛ رحیمیهرآبادی، س؛ هدائیآرانی، م؛ احمدی، م. (1393). ارزیابی توانمندی ژئومورفوسایتهای گردشگری در پایداری و مدیریت مناطقکارستیک (مطالعة موردی: غار چال نخجیر، استان مرکزی). آمایش جغرافیایی فضا، 14، 36- 19.
2
3. قربانی، ر؛ آستینچیده. م؛ مهری، م. (1389). ژئوتوریسم: بهرهگیری از جاذبههای ژئومور-فیک و زمینشناختی درههای کوهستانی، نمونة موردی: درة سیمین در جنوب همدان. برنامهریزی و آمایش فضا، 14 (4)، 22-1.
3
4. مختاری، د. (1389). ارزیابی توانمندی اکوتوریستی مکانهای ژئومورفیکی حوضة آبریز آسیاب خرابه در شمال غرب ایران به روش پرالونگ. جغرافیا و توسعه، 18، 52-27.
4
5. مقیمی، ا؛ رحیمیهرآبادی، س؛ هدائیآرانی، م؛ علیزاده، م؛ اروجی. ح. (1391). ژئومورفو-توریسم و قابلیت سنجی ژئومورفوسایتهای جادهای با بهرهگیری ازروشپرییرا (مطالعة موردی: آزادراه قم- کاشان). تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 27، 190-169.
5
6. نکوییصدری، ب. (1391). آغازی بر مطالعه ژئومورفوسایتها. مجموعه مقالات همایش ملی ژئومورفولوژی و زیستگاه انسان. دانشگاه تهران، دانشکدة جغرافیا، انجمن ایرانی ژئومورفولوژی. اسفند 1391. صص. 136-134.
6
7. یمانی، م؛ نگهبان، س؛ رحیمیهرآبادی، س؛ علیزاده، م. (1391). ژئومورفوتوریسم و مقایسة روشهای ارزیابی ژئومورفوسایتها در توسعظ گردشگری (مطالعة موردی: استان هرمزگان). برنامهریزی و توسعة گردشگری، 1 (1)، 104-87.
7
8. Bruschi, V. M., Cendrero, A., & Cuesta Albertos, J. A. (2011). A Statistical approach to the validation and optimization of geoheritage assessment procedures. Geoheritage,3(3), 131-149.
8
9. Comanescu, L., Nedelea, A., & Dobre, R. (2011). The evaluation of geomorphosites in Vistea Valley (Fagaras Mountains-Carpathians, Romania). International Journal of Physical Sciences, 6(5), 1161-1168.
9
10. Fassoulas, Ch., Mouriki D., Dimitriou-Nikolakis P. G. I. (2011). Quantitative assessment of geotopes as an effective tool for geoheritage management. Geoheritage, 21(3), 245-264.
10
11. Fennell, D. A. (2009). Ecotourism: An introduction. London: Routledge.
11
12. Feuillet, T., & Sourp, E. (2011). Geomorphological heritage of the Pyrenees National Park (France): Assessment, clustering and promotion of geomorphosites. Geoheritage, 3(3), 151-162.
12
13. Joseli, M. P., Eliane, A. D., & Denise, D. (2011). Geoparks in Brazil-strategy of Geoconservation and Development. Geoheritage, 3(4), 289-298.
13
14. Lugeri, F. R., Amadio, V., Bagnaia, R., Cardillo, A., & Lugeri, N. (2011). Landscapes and wine production areas: A geomorphological heritage. Geoheritage, 5(3), 221–232.
14
15. Maran, A. (2011). Valuing the geological heritage of Serbia. Bulletin of the Natural History Museum, 5(3), 47-66.
15
16. May, V. (1993). Coastal, tourism, geomorphology and geological conservation: The example of South England, tourism vs. environment (The case for coastal areas). The Netherlands: Kluwer Academic Publishers.
16
17. Pereira, P., Pereira, D., Caetano, M., & Braga, A. (2007). Geomorphosite assessment in Montesinho Natural Park (Portugal). Geographica Helvetica Jg. 62 2007/Heft 3, 21(1) , 15-168.
17
18. Pralong, J. (2005). A method for assessing the tourist potential and the use of geomorphological sites, geomorphologie, Relief, Processes. Environment, 11(3), 189- 196.
18
19. Reynard, E., Fontana, G., Kozlik, L., & Scapozza, C. (2007). A method for assessing scientific and additional values of geomorphosites. Geographica Helvetica Jg. 62(3) 2007/ Heft 3. pp 148-158 Sai-Leung, N. G., Jiangfeng, L. I., Shiming, F., Young, C.Y. (2010). Geodiversity and geoconservation in Hong Kong. Asian Geographer,27(3), 1-11.
19
20. Sai-leung, N. G., Jiangfeng, L. I., Shiming, F., Young C.Y. NG.(2010). Geodiversity and Geoconservation in Hong Kong; Asian Geographer, 27, 1-11.
20
21. Warowna, J., Zgłobicki, W., Gajek, G., Telecka, M., Kołodyńska, R., & Zieliński, P. (2014). Geomorphosite assessment in the proposed Geopark Vistula River Gap (Poland). Quaestions Geographicae, 33(3), 173-181.
21
22. Zomorrodian, M. J. (2004, August). Geomorphotourism of the Caspian Sea’s southern coasts, challenges, and threatening factors. Paper presented at the 30th Congress of the International Geographical Union, Tourism, and Leisure Sessions, Glasgow, Scotland.
22
23. Zouros, N. C. (2007). Geomorphosite assessment and management in protected areas of Greece (Case study of the Lesvos Island-Coastal Geomorphosites. Geographica Helvetica, 5(62), 169-180.
23
ORIGINAL_ARTICLE
سنجش عوامل مؤثر بر مشارکت اجتماعی شهروندان در نگهداری فضای سبز در شهر مشهد (نمونۀ موردی: منطقۀ 3 شهرداری مشهد)
هدف: هدف این مقاله بررسی و تبیین میزان مشارکت شهروندان منطقۀ 3 شهرداری مشهد در نگهداری فضای سبز است.
روش: نوع تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش مطالعه پیمایشی می باشد. جامعۀ آماری شهروندان مشهدی ساکن در منطقة 3 با جمعیت 387862 نفر هستند که طبق تقسیمات شهرداری مشهد از نواحی کم برخوردار درآمدی بوده و پایین ترین سرانۀ فضای سبز را در بین مناطق سیزده گانۀ شهرداری داراست. حجم نمونه با استفاده از روش کوکران و نمونه برداری تصادفی 380 نفر است. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرمافزارSPSS و روشهای آماری آزمون کروسکال والیس، آزمون اسپیرمن و آزمون کندال استفاده شده است. پنج متغیر وضعیت اقتصادی، احساس تعلق و مالکیت، مهاجرت، سطح رضایت از فضای سبز و تحصیلات شهروندان منطقة 3 به عنوان متغیرهای مستقل و میزان مشارکت آنها در نگهداری فضای سبز به عنوان متغیر وابسته بررسی شده است.
یافته ها/ نتایج: نتایج نشان می دهد بین پایگاه اقتصادی افراد و میزان مشارکت آنها رابطۀ معناداری وجود ندارد؛ اما بین متغیرهای احساس تعلق مکانی ساکنان و سطح رضایت از فضای سبز با میزان مشارکت آنها رابطۀ معناداری وجود دارد. حاشیه نشینی و مهاجرت از میزان مشارکت می کاهد و تحصیلات افراد بر مشارکت آنها اثرگذار نیست.
نتیجه گیری: یافته های به دست آمده حاکی از آن است که بیشتر شهروندان معتقدند با مشارکت خود می توانند در نگهداری فضای سبز تأثیرگذار باشند و هرچه میزان رضایتمندی از خدماترسانی در فضای سبز شهری بیشتر باشد، شهروندان تمایل بیشتری به مشارکت دارند. بنابراین، از آنجایی که اکثر پاسخ دهندگان تمایل دارند در این امر با مدیریت شهری همکاری کنند، شایسته است مدیریت شهری برنامه های ویژه ای را از طریق مردم برای نگهداری فضای سبز اجرا کند.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33026_ab23b0897cf092bbb856209beebc8b75.pdf
2019-02-20
73
101
10.22067/geography.v16i2.64829
فضای سبز شهری
مشارکت اجتماعی
شهر مشهد
فرزانه
رزاقیان
farzanehrazzaghian@yahoo.com
1
پردیس بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد
AUTHOR
سیمین
فروغ زاده
foroughzadeh.simin@gmail.com
2
دانشگاه شهید باهنر کرمان
LEAD_AUTHOR
1. آلموند، گ. ا؛ مونت، ر.ج و پاول، ب. (1381). چارچوبی نظری برای بررسی سیاست تطبیقی. (ترجمه، ع. ر، طیب). تهران: انتشارات مؤسسة عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامهریزی.
1
2. ترنر، ج. (1382). ساخت نظریة جامعهشناختی. (ترجمه، ع. لهسائیزاده). شیراز: انتشارات نوید شیراز.
2
3. جاجرمی، الف؛ بیگدلی، ح. و حناچی، م. (1383). مدیریت شهری پایدار. چاپ دوم. تهران: انتشارات سازمان شهرداری های کشور.
3
4. رفیع پور، ف. (1372). سنجش گرایش روستاییان به جهاد سازندگی. تهران: انتشارات ارغنون.
4
5. رهنما، م. ر؛ رزاقیان، ف؛ آقاجانی، ح. و امیرفخریان، م. (1393). جهاددانشگاهی خراسان رضوی، طرح پژوهشی: پژوهشی پیرامون امکان سنجی ایجاد و مدیریت پایگاه داده های مکانی شهرداری منطقه سة مشهد. جهاد دانشگاهی مشهد.
5
6. ریتزر، ج. (1373). نظریههای جامعه شناسی ).ترجمه، ا. غروی زاد). تهران: انتشارات ماجد.
6
7. زارع، س؛ نمیرانیان، م؛ فمی، ح. و قاسمی، ج. (1389). نقش سرمایة اجتماعی در مشارکت شهروندان در امور پارک های جنگلی (مطالة موردی: شهر تهران). مجلة جنگل ایران، 4 (2)، 285-273.
7
8. سازمان مسکن و شهرسازی. (1370). طرح تفصیلی خازنی. مشهد: سازمان مسکن و شهرسازی.
8
9. سلیمانی، م. (1387). نقش سرمایة اجتماعی در توسعة اقتصادی، مروری بر مطالعات انجامشده. مجلة توسعة راهبرد، 5 (16)، 179-163.
9
10. صرافی، م؛ عبدالهی، م. (1387). تحلیل مفهوم شهروندی و ارزیابی جایگاه آن در قوانین، مقررات و مدیریت شهری کشور. فصلنامة پژوهشهای جغرافیایی، 63 (40)، 134-115.
10
11. مهندسین مشاور آرمانشهر. (1386). طرح جامع توسعه و عمران کلانشهر مشهد، حوزة میانی شرقی کلانشهر مشهد. مشهد: اداره کل طرح ها و مطالعات فنی و شهری.
11
12. مهندسین مشاور مهرازان. (1390-1370). طرح جامع مشهد. مشهد: اداره کل مسکن و شهرسازی خراسان.
12
13. عباس زاده، م. (1387). بررسی عموامل مؤثر بر مشارکت شهروندان در امور شهر (مطالعة موردی : شهر اصفهان). رسالة دکتری منتشرنشدة جامعهشناسی. دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
13
14. عباسی، ع؛ باسامی، الف. و کابلی، ن. (1392). بررسی تمایل شهروندان به مشارکت در فعالیتهای حفاظت و توسعۀ فضای سبز شهر تهران. نشریة محیط زیست طبیعی (مجلة منابع طبیعی ایران). 66 (4)، 410-399.
14
15. گنجی، م؛ هلالی ستوده، م. (1390). رابطة گونههای دینداری و سرمایة اجتماعی (رویکردی نظری و تجربی در بین مردم شهرستان کاشان. مجلة علمی –پژوهشی جامعهشناسی کاربردی، 22 (2)، 120-95.
15
16. لشگرآرا، ف. (1391). راهکارهای جلب مشارکت شهروندان منطقة 19 تهران در توسعة فضای سبز بوستان ولایت. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسیارشد رشتة علوم اجتماعی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، گرمسار، ایران.
16
17. محسنی، م. (1389). بررسی آگاهیها، نگرشها و رفتارهای اجتماعی- فرهنگی در ایران. تهران: دبیرخانة شورای فرهنگ عمومی کشور.
17
18. محمد حسینی، ف؛ معینی، الف؛ رمضانی، ر؛ لاهیجانیان، الف. (1394). نقش مشارکت مردمی در حفظ، نگهداری و توسعة فضای سبز شهر کرج (مطالعة موردی: منطقة 8 شهرداری کرج). فصل-نامة علوم وتکنولوژی محیط زیست، 17 (4)، 164-145.
18
19. مرکز آمار ایران. (1394). سالنامة آماری شهر مشهد، ص. 258.
19
20. موسایی، م. و شیانی، م. (1389). مشارکت در امور شهری و الزامات آن در شهر تهران. فصلنامة علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی. 10 (38)، 268-245.
20
21. مهندسان مشاور فرنهاد. (1388). طرح توسعه و عمران (جامع) کلانشهر مشهد. مطالعات پایه محیط انسان ساخت، بافت فرسوده. مشهد: اداره کل مسکن و شهرسازی خراسان.
21
22. میرعباسی، الف؛ حسن پور، م. (1389). شناسایی عوامل مؤثر بر مشارکت زیستمحیطی با کمک نظریة کنش موجه. کرمان، سیزدهمین همایش ملی بهداشت محیط ایران. صص. 356-345.
22
23. نوابخش، م. و جوشقانی، ز. (1391). عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر بر میزان مشارکت دانش آموزان در فعالیتهای دانشآموزی. مجلة مطالعات توسعة اجتماعی ایران، 4 (4) ، 121-108.
23
24. همتی، ن؛ هندیانی، ع. و قدمی، م. (1393). بررسی نقش مشارکت شهروندان در حفظ و نگهداری فضاهای سبز شهری و راهکارهای آن (مطالعة موردی اراضی عباس آباد). مجلة مطالعات مدیریت شهری، 6 (17)، 53-41.
24
25. هندیانی، ع؛ همتی، ن.(1395). بررسی نقش مشارکت مالی شهروندان در حفظ و نگهداری فضاهای سبز شهری (مطالعة موردی: اراضی عباس آباد). اولین همایش بینالمللی اقتصاد شهری با رویکرد اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل، با همکاری انجمن علمی اقتصاد شهری ایران. 29 اردیبهشت 1395. تهران، سالن همایش بانک شهر.
25
26. یوسفی، ع. و ورشوئی، س. (1389). نابرابری اجتماعی در فضای شهری مشهد (برآوردی از نابرابری های درآمدی و تحصیلی در نواحی شهر). مجلة مطالعات اجتماعی ایران، (4)4، 163-154.
26
27. Agostino, M. J. (2006). Citizenship and service education (CASE): An assessment of service learning and its impact on social capital (Unpublished doctoral dissertation). New Jersey, USA.
27
28. Carver, S. (2000). Public participation in local decision making. UK: Scholl of Geography, University of Leeds.
28
29. Faurks, K. (2000). Citizenship. London, UK: Rutledge
29
30. Jausus, N. & Said, I. (2014). Barriers to Participation in Neighbourhood Public Space maintenance. Paper presented in The first International conference of IASUR (International Alliance for Sustainable Urbanization and Regeneration), Kashiwa City, Chiba.
30
31. Mattijssen, T.J.M., Van der Jagt, A.P.N., Buijs, A.E., Elands, B.H.M., Erlwein, S.,& Lafortezza, R. (2017). The long-term prospects of citizens managing urban green space: From place making to place-keeping?. Urban Forestry & Urban Greening Journal, 16 (26), 78-84.
31
32. Schubler, P. (1996). Participation and partnership in urban management and infrastructure. Washington D. C: Programme by World Bank.
32
33. Sotiria, C., & Yiota, T. (2017). Patterns of participative governance in planning and management of urban green spaces: Initial assessments through the European and Greek experience. In A. Gospodini (Ed.), Proceedings of the International Conference on Changing Cities III Spatial, Design, Landscape & Socio-economic Dimensions (pp. 45-61). Greece: Grafima Publications.
33
34. Urry, J. (2000). Sociology Beyond Societies, Mobilization for Twenty first Century. Teaching Sociology, 28(4), 392-393
34
35. Yaoqi, Z., hussein, A.R., Deng, J.G., & Lenton, N. (2005). Public Attitudes Toward Urban Trees and Supporting Urban Trees Program. Environment and behavior, 39 (6), 797-814.
35
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی فضایی پتانسیل نصب صفحات خورشیدی با استفاده از روش های تصمیم گیری چندمعیاره (نمونۀ موردی: بخشی از ناحیۀ 2 منطقۀ 8 کلان شهر مشهد)
اهداف: بهره گیری از انرژی های خورشیدی گام بسیار مؤثری در زمینة رسیدن به شهرهای پایدار و قابل سکونت تر است. از این رو، در پژوهش حاضر، پتانسیل سنجی سطوح پشتِبام ساختمانها جهت نصب صفحات خورشیدی در بخشی از ناحیۀ 2 منطقۀ 8 شهر مشهد بررسی شد.
روش: روش تحقیق از نظر ماهیت، توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف، کاربردی است. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها شامل (کاربری قطعات، ارتفاع ساختمانها، میزان جمعیت، درآمد بیست ساله، شیب و جهت شیب، توان پتانسیل، سایه اندازها، مساحت پشتبام و میزان کیلووات تولیدی) از مدلهای تصمیم گیری چندمعیاره شامل مدل تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و مدل میانگین گیری وزنی (OWA) استفاده شده است.
نتایج/ یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که از مجموع مساحت 923 قطعۀ ارزیابی شده در محدودۀ مورد مطالعه، نزدیک به 19 هزارمتر مربع از فضای پشتبامها در بهترین شرایط جهت نصب صفحات خورشیدی قرار گرفته اند. این پتانسیل ارزشمند با توجه به سابقۀ تجاری-مسکونی منطقۀ مورد نظر و میزان مصرف بالای انرژی برق می تواند در تأمین و پایداری تولید انرژی مورد نیاز محدوده و حتی بیشتر از آن بسیار مؤثر باشد.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33069_c555fab7496aa19f7e1e3202b5f22bec.pdf
2019-02-20
103
124
10.22067/geography.v16i2.68945
انرژی، سیستم های فتوولتائیک
صفحات خورشیدی
انرژی الکتریکی
منطقه 8
شهر مشهد
زهرا
شیرزاد
zahra.shirzad@mail.um.ac.ir
1
دانشگاه فردوسی مشهد
AUTHOR
مسعود
مینائی
m.minaei@um.ac.ir
2
دانشگاه فردوسی مشهد
LEAD_AUTHOR
فؤاد
مینائی
minaei.foad@ut.ac.ir
3
دانشگاه تهران
AUTHOR
1. احمدی، ه؛ مرشدی، ج؛ عظیمی، ف. (1395). مکانیابی نیروگاههای خورشیدی با استفاده از دادههای اقلیمی و سامانة اطلاعات مکانی(مطالعة موردی: استان ایلام). فصلنامة سنجش از دور و سامانة اطلاعات جغرافیایی در منابع طبیعی، 7 (1)، 57-41.
1
2. پورسیستانی، م؛ پورسیستانی، پ. (1392). بررسی کاربری سیستمهای فتوولتائیک در استفاده از انرژی تجدیدپذیر خورشیدی در ساختمانها. سومین کنفرانس بینالمللی رویکردهای نوین در نگهداشت انرژی. تهران. صص. 10-1.
2
3. جعفری، ب. (1394). بررسی سیستمهای فتوولتائیک در معماری نوین. همایش ملی عمران و معماری با رویکردی بر توسعة پایدار. فومن و رشت، دانشگاه آزاد اسلامی. صص. 13-1.
3
4. حاجیلو، ف؛ جلوخانینیارکی، م. (1395). مکانیابی نیروگاههای بادی با استفاده از مدل ANP-OWA (مطالعة موردی: استان زنجان). نشریة علمی- پژوهشی علوم و فنون نقشهبرداری، 6(1)، 86-73.
4
5. حسنزاده، ح؛ فرزاد، م. ع. (1390). امکانسنجی فنی و اقتصادی استفاده از سیستم ترکیبی فتوولتائیک و پیل سوختی جهت تولید همزمان برق و حرارت در یک واحد مسکونی در شرق ایران. نشریة انرژی ایران، 14(2)، 41-19.
5
6. حسینیگوهری، ا؛ شکوهی، ا؛ حکیمآذری، م. (1395). بررسی عوامل مؤثر در افزایش راندمان پانلهای فتوولتائیک. کنفرانس بینالمللی معماری، شهرسازی، عمران، هنر و محیط زیست؛ افق-های آینده، نگاه به گذشته. تهران. صص.7-1.
6
7. حقپرستکاشانی، آ؛ صالحایزدخواست، پ؛ لاری، ح. ر. (1388). تدوین اطلس جامع GIS انرژی خورشیدی ایران بر اساس مدل تابشسنجی. بیست و چهارمین کنفرانس بینالمللی برق. تهران. صص. 12-1.
7
8. حیدری، م. (1388). مکانیابی ساخت نیروگاههای خورشیدی در ایران. مجلة نفت و انرژی، 49، 37-24.
8
9. خاقانی، ج (1390). رابطة بین میزان جذب انرژی خورشیدی و ارتفاع در استان ایلام. گزارش نهایی طرح مصوب سازمان هواشناسی. صص 113-1.
9
10. رهنما، م؛ آقاجانی، ح؛ فتاحی، م. (1391). مکانیابی محل دفن زباله با ترکیب روش میانگین-گیری وزندار ترتیبی (OWA) و GIS در مشهد..مجلة جغرافیا و مخاطرات محیطی، 3، 105-87.
10
11. رهنما، م؛ حیاتی، س؛ شیرزاد، ز؛ کاظمی، م؛ قنبری، م. (1396). تعیین اولویت احیاء بافتهای فرسودة شهری با استفاده از روشهای تصمیمگیری چندمعیاره (نمونه: محلة سرشور مشهد). مجلة جغرافیا و توسعة فضای شهری، 4(1)، 39-23.
11
12. سالنامة هواشناسی. (1390).
12
13. سرشماری عمومی نفوس و مسکن. (1390).
13
14. سلیمیفر، م؛ مهدوی عادلی، م.ح؛ رجبی مشهدی، ح؛ قزلباش، ا. (1392). ارزیابی اقتصادی انرزی برق خورشیدی (فتوولتائیک) و برق فسیلی در یک واحد خانگی در شهرستان مشهد. فصلنامة علمی- پژوهشی اقتصادیِ کاربردی ایران، 2(8)، 136-115.
14
15. صمدایی، ع. (1393). گزارش پروژة پژوهشی امکانسنجی بکارگیری انرژی خورشید در تأمین انرژی الکتریکی به وسیلة سیستم فتوولتائیک. مازندران، سازمان نظام مهندسی ساختمان استان مازندران، 187-1.
15
16. عساکره، ع؛ غدیریانفر، م؛ شیخداودی، م.ج. (1394). امکانسنجی تولید برق از پنل خورشیدی پشتبام در مناطق روستایی استان خوزستان. فصلنامة جغرافیا و توسعه، (43)، 132-113.
16
17. عشورنژاد، غ؛ پاکطینت، ه؛ درویشیبلورانی، ع. (1393). مدلسازی مکان بهینة استقرار پانل-های خورشیدی در پشت بام ساختمانها با استفاده از GIS (مطالعة موردی حد واسط خیابان وصال تا خیابان قدس شهر تهران. مجلة جغرافیا و آمایش شهری- منطقه ای، (12)، 50-33.
17
18. فرجیسبکبار، ح. ع؛ پاکطینتمهدیآبادی، ه؛ رحیمیکیان، ا؛ عشورنژاد، غ. (1392). تناسب سنجی اراضی به منظور احداث مزارع فتوولتائیک به کمک تلفیق سیستمهای جمع ساده وزنی و استنتاج فازی در ایران. مجلة پژوهش جغرافیای طبیعی، 45 (4)، 60-45.
18
19. فلاح، م؛ فرجزاده، م؛ اسلامی، ع.ر؛ سلطانیفر، ا. (1394). مکانیابی نیروگاه خورشیدی استان مازندران با تلفیق فرآیند تحلیل شبکهای (ANP) و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS). سومین کنگرة بین المللی عمران، معماری و توسعة شهری. تهران. صص 8-1.
19
20. کمالی، غ. ع؛ مرادی، ا. (1385). تابش خورشیدی، اصول و کاربردها در کشاورزی و انرژیهای نو. تهران: انتشارات پژوهشکدة هواشناسی.
20
21. کمانگر، م؛ نوحهگر، ا؛ صحراگرد، ن؛ آریانژاد، ح، بداغی، م. (1394). مکانیابی نیروگاه خورشیدی حرارتی جهت تأمین انرژی پایدار با استفاده از منطق فازی. نشریة انرژی ایران، 19(1)، 152-137.
21
22. موقری، ع؛ طاوسی، ت. (1392). امکانسنجی و پهنهبندی مکانهای مستعد جهت استقرار پنل-های خورشیدی با تکیه بر فراسنجهای اقلیمی در استان سیستان و بلوچستان. مجلة پژوهشهای برنامهریزی و سیاستگذاری انرژی، 1(1)، 114-99.
22
23. مهدویعادلی، م. ح؛ سلیمیفر، م؛ قزلباش، ا. (1393). ارزیابی اقتصادی استفاده از انرژی برق خورشیدی (فتوولتائیک) و برق فسیلی در مصارف خانگی (مطالعة موردی: مجتمع سه واحدی در شهرستان مشهد). مجلة علمی- پژوهشی سیاست گذاری اقتصادی، 6(11)، 147-123.
23
24. نوحهگر، ا؛ کمانگر، م؛ کرمی، پ؛ احمدی دوست، ب. (1394). مکانیابی نیروگاههای خورشیدی حرارتی از طریق قاعده تصمیمگیری مکانی تاپسیس(مطالعة موردی: استان هرمزگان). فصلنامة آمایش محیط، 33، 44-25.
24
25. وفایی، ر. (1391). بررسی شیوههای طراحی سیستمهای فتوولتائیک یکپارچه با ساختمان. اولین همایش ملی اندیشهها و فناوریهای نو در معماری. تبریز، صص. 80-69.
25
26. هاتفیاردکانی، مهدی؛ رضائی مقدم، محمد حسین (1394). کاربرد تصاویر ماهوارهای و GIS در امکانسنجی از انرژی خورشیدی برای تأمین سامانههای روشنایی (منطقة موردی: بزرگراه زنجان- تبریز). فصلنامة مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، 6 (21) ، 124-105.
26
27. یوسفی، ح؛ کسائیان، ع؛ رنجبران، پ؛ کتولی، م.ه. (1396). مروری بر معیارهای مکانی احداث نیروگاههای خورشیدی در ایران. نشریة علمی- ترویجی مهندسی نقشهبرداری و اطلاعات مکانی، 8(2)، 38-25.
27
28. Basofi, A., Fariza, A., Ahsan, A. S., & Kamal, I. M. (2015). A comparison between natural and Head/tail breaks in LSI (Landslide susceptibility index) classification for landslide susceptibility mapping: A case study in Ponorogo, East Java, Indonesia. In 2015 International Conference on Science in Information Technology (ICSITech) (pp. 337-342). Yogyakarta, Indonesia: Institute of Electrical and Electronics Engineers.
28
29. Brandt, D. C. (2013). Rooftop solar capacity modeling using GIS within the city of Stillwater, MN. (Unpublished master's thesis), University of Wisconsin - River Falls Madison, WI.
29
30. Bryan, H., Rallapalli, H., Rasmussen, P., & Fowles, G. (2010). Methodology for estimating the rooftop solar feasibility on an urban scale. In R. Campbell-Howe (Ed.), 39th ASES National Solar Conference 2010, SOLAR 2010 (Vol. 1, pp. 476-505). Phoenix, AZ: American Solar Energy Society (ASES).
30
31. Choudhary, E., Aggarwal, D., Tomar, R. K., & Kumari, M. (2016). Assessment of solar energy potential on rooftops using GIS for installation of solar panels: A case study. Indian Journal of Science and Technology, 9(60), 1-4.
31
32. Fu, P., & Rich, P. M. (2002). A geometric solar radiation model with applications in agriculture and forestry. Computers and Electronics in Agriculture, 37(1), 25-35.
32
33. Gili, A., Álvarez, C., Bagnato, R., & Noellemeyer, E. (2017). Comparison of three methods for delineating management zones for site-specific crop management. Computers and Electronics in Agriculture, 139, 213-223.
33
34. Izquierdo, S., Rodrigues, M., & Fueyo, N. (2008). A method for estimating the geographical distribution of the available roof surface area for large-scale photovoltaic energy-potential evaluations. Solar Energy, 82(10), 929-939.
34
35. Jenks, G. F. (1967). The data model concept in statistical mapping. International Yearbook of Cartography, 7, 186-190.
35
36. Jiang, H., & Eastman, J. R. (2000). Application of fuzzy measures in multi-criteria evaluation in GIS. International Journal of Geographical Information Science, 14(2), 173-184.
36
37. Kahraman, C., Cebeci, U., & Ulukan, Z. (2003). Multi-criteria supplier selection using fuzzy AHP. Logistics Information Management, 16(6), 382-394.
37
38. Khan, F. (2012). An initial seed selection algorithm for k-means clustering of georeferenced data to improve replicability of cluster assignments for mapping application. Applied Soft Computing, 12(11), 3698-3700.
38
39. Li, D. (2013). Using GIS and remote sensing techniques for solar panel installation site selection (Unpublished master's thesis). University of Waterloo, Waterloo, Canada.
39
40. Schurman, P. (2011). Manual of harmonic analysis and prediction of tides. Washington, DC: United States Government Printing Office.
40
ORIGINAL_ARTICLE
ارزیابی نقش آگاهی از جاذبههای گردشگری در توسعۀ اکوتوریسم (مطالعۀ موردی: آگاهی سنجی کارشناسان و گردشگران استان اردبیل)
هدف: هدف اصلی پژوهش موردنظر ارزیابی تأثیرگذاری آگاهی کارشناسان و گردشگران استان اردبیل از جاذبههای گردشگری در توسعة اکوتوریسم استان میباشد.
روش: پژوهش پیش رو ازنظر هدف، از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع تحقیقات توصیفی - تحلیلی میباشد. جامعة آماری پژوهش موردنظر شامل گردشگران و کارشناسان ذیربط میباشد که از میان گردشگران تعداد 360 نمونه و از بین کارشناسان به دلیل کمی تعداد، کل جامعه بهعنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفت. جهت سنجش متغیرهای وابستۀ پژوهش (توسعۀ اکوتوریسم) از طریق متغیرهای مستقل (میزان آگاهی گردشگران، کارشناسان و بهبود نقاط قوت اکوتوریسم استان) از آزمون پیرسون تک متغیره و دومتغیره، تحلیل رگرسیون خطی ساده و قدم به قدم، ضریب تعیین رگرسیون، تحلیل واریانس (ANOVA) استفاده شد.
یافته ها: نتایج آزمونها نشاندهندۀ معناداری بین میزان آگاهی گردشگران، کارشناسان در توسعۀ اکوتوریسم (همبستگی 45/0 و Sig کمتر از 5 درصد) و بهبود نقاط قوت اکوتوریسم در ایجاد و توسعۀ فرصتهای اکوتوریسم (46/0 و Sig کمتر از فاصلة اطمینان) میباشد.
نتیجه گیری: بررسی نهایی دادهها نشان میدهد که افزایش استفادۀ مطلوب از قوتها و به عبارتی بهبود و افزایش کارایی نقاط قوت باعث توسعۀ استفاده از فرصتها به نحو مطلوب میشود.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33090_69a2df132c71ed82315dfeb393bfc11e.pdf
2019-02-20
125
151
10.22067/geography.v16i2.22539
اکوتوریسم
سنجش توسعه
کارشناسان و گردشگران
استان اردبیل
علی
حاجی نژاد
ahajinejad@gep.usb.ac.ir
1
دانشگاه گیلان
AUTHOR
واحد
آقائی
aghaei.vahed@gmail.com
2
دانشگاه خوارزمی
LEAD_AUTHOR
نازنین
حاجی پور
n.hajipour94@gmail.com
3
دانشگاه شهید چمران اهواز
AUTHOR
1. اسلامی، ص. (1388). برنامهریزی توسعة پایدار توریسم در شهرستان مشکینشهر با استفاده از مدل SWOT. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسیارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری. دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
1
2. آقائی، و. (1390). توسعة اکوتوریسم استان اردبیل با استفاده از روش برنامهریزی استراتژیک (SWOT). پایاننامة منتشرنشدة کارشناسیارشد جغرافیا و برنامهریزی توریسم. دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران.
2
3. بلمکی، ب؛ مظاهری ح. (1389). بررسی پتانسیل اکوتوریسم در مناطق ساحلی استان سیستان و بلوچستان با تاکید بر فون پرندگان. چهارمین کنگرة بینالمللی جغرافیدانان جهان اسلام، 25 فروردین. زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان. صص. 17-4.
3
4. توانگر، م. (1389). اهمیت اکوتوریستی استان سیستان و بلوچستان. چهارمین کنگرة بینالمللی جغرافیدانان جهان اسلام. 25 فروردین. زاهدان، دانشگاه سیستان و بلوچستان. صص. 14-1.
4
5. حافظ نیا، م. (1386). مقدمهای بر روش تحقیق در علوم انسانی. چاپ سیزدهم. تهران. انتشارات سمت.
5
6. رنجبریان،ب؛ زاهدی، م. (1388). شناخت گردشگری. اصفهان: نشر چهار باغ اصفهان.
6
7. ساعی، ع نائیچی، م، رضایی، م. (1391). ارتباط بین تبلیغات و جذب گردشگر فرهنگی در ایران. دانشنامة علوم اجتماعی، 1(4)، 94-69.
7
8. سلطانی، ز. (1387). ارزیابی توان اکوتوریسم و برنامهریزی توسعة پایدار گردشگری طبیعت در شهرستان خوانسار. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسیارشد جغرافیا و برنامهریزی روستایی. دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
8
9. سلیمانی، ا. و مقیسه، س. (1389). بررسی وضعیت اکوتوریسم (طبیعتگردی) در ایران. سازمان حفاظت محیط زیست. دفتر مطالعات زیربنایی، 10325، 19-1.
9
10. صانعی، م. (1378). بررسی اکوتوریسم پارک ملی گلستان با تأکید بر منطقة آزاد تفریحی. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسیارشد جغرافیای طبیعی. دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
10
11. کریمی، ش. (1387). توسعة اکوتوریسم در اصفهان: چالشها و فرصتها. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسی ارشد مدیریت هتلداری. دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
11
12. گلدی، م؛ نظم فر، ح؛ یزدانی، م. ح. و جعفری، د. (1394). تحلیل شاخصهای توریسم پایدار شهری با استفاده از مدل ANP. اولین کنگرة بینالمللی زمین، فضا، انرژی پاک، 14 آبان، اردبیل، دانشگاه محقق اردبیلی. صص.21-2.
12
13. محلاتی، ص. ال. (1380). درآمدی بر جهانگردی. انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
13
14. نسترن، م. و حجه فروش، ش. (1391). سنجش توانمندیهای بومگردی مناطق حفاظتشده با استفاده از GIS (مطالعة موردی: پناهگاه حیات وحش قمیشلو). مجلة جغرافیا و برنامهریزی محیطی، 23 (2)، 188-173.
14
15. نوری، غ. و پاکباز، ه. (1394). ارزیابی قابلیت های اکوتوریستی و نقش آن در توسعة گردشگری استان فارس با بهرهگیری از مدل برنامهریزی استراتژیک swot.. همایش منطقهای جهاد اقتصادی، رهیافتها و راهبردها. اول دی ماه. زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زاهدان. صص. 11-1.
15
16. یونسی، ی. و قربانی نیا، ا. (1394). اکوتوریسم و مجتمع تفریحی توریستی، کانون سراسری انجمنهای صنفی مهندسان معمار ایران. دومین همایش ملی معماری، عمران و توسعة نوین شهری، 13 مهر. مهدیشهر، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهدیشهر. صص. 10-3.
16
17. Franciscus, K., Jacobus, Zh., Dieperink, C., & Miranda. M. (2006). Ecotourism as a development strategy: Experiences from Costa Rica. Costa Rica: Environment, Development and Sustainability, springer.
17
18. Ghorbani, A., Raufirad, V., Rafiaani, P., & Azadi, H. (2015). Ecotourism sustainable development strategies using SWOT and QSPM model: A case study of Kaji namakzar Wetland, South Khorasan Provine, Iran. Tourism Management Perspectives, 16, 290-297.
18
19. Guangming, H. (2008). Distribution of economic benefits from ecotourism: A case study of wolong nature reserve for giant pandas in China. Environment Management, 42,1017-1025 .
19
20. Gunn. C. A. (2002). Tourism planning, basics, concepts, cases (4th ed.). Great Britiain: Routledge.
20
21. Kontogeorgopoulos, N. (2004). Ecotourism and mass tourism in Southern Thailand: Spatial interdependence, structural connections, and staged authenticity. Geojournal, 61, 1-11.
21
22. Mayer, M. (2015). Ecotourism: A brief introduction. Jachranka, Poland: O.T. E.
22
23. Okech, R. (2009). Developing urban ecotourism in Kenyan cities: A sustainable approach. Journal of Ecology and Natural Environment, 1(1),1-6 .
23
24. Sabbaghi, H. R., & Tabibian, M. (2015). Definition expression on the concept of urban ecotourism through theoretical review of related challenges. Journal of Enviromental Studies, 41(1), 257-273.
24
25. Sepehr, A., & Safarabadi, A. (2014). Analysis of effective factors on ecotourism development in desert area of Iran. Human Geography Research, 45(4),137-154.
25
26. Voeks, R. A. M. (2004). The providence of nature: Valuing ecosystem servies. International Journal of Environmental Science & Technology, 1(2), 151-163.
26
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل سطح برخورداری از خدمات عمومی در مقیاس محله ای (مطالعۀ موردی: محله های شهر اصفهان)
اهداف: انجام مطالعات عدالت محور فضایی و جغرافیایی برای شناخت نابرایری فضایی در شهرها برای ایجاد جامعۀ در خور تعالی انسان یک ضرورت است. محله، کوچکترین سطح تقسیم کالبدی شهر که به طور مستقیم با اساسی ترین نیازهای زندگی انسان در ارتباط است، مهمترین بخش تأثیرپذیر از نابرابری های فضایی می باشد. محله های شهر اصفهان از این قاعده جدا نیستند. هدف این پژوهش تحلیل سطح برخوداری از خدمات عمومی در مقیاس محلهای در محله های شهر اصفهان است.
روش: از نظر روششناسی براساس ماهیت از نوع توصیفی _موردی و تحلیلی است. براساس هدف از نوع کاربردی می باشد. به منظور گردآوری اطلاعات از روشهای اسنادی، کتابخانه ای و میدانی و ابزارهای مشاهده، پرسشنامه، آرشیوهای اطلاعاتی شهرداری اصفهان استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از مدلهای شاخص توسعۀ انسانی (HDI)، آزمون های آمار فضایی، همبستگی فضایی شاخص موران و میانگین نزدیکترین همسایه و تحلیلهای ZONAL در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) به صورت ترکیبی بر اساس مدل مفهومی استفاده شده است.
یافته ها/ نتایج: نتیجه نشان می دهد که نابرابری در توزیع شاخصهای عدالت فضایی با عملکرد محلهای در بین محله های شهر اصفهان وجود دارد و این نقش مهمی در ایجاد دوگانگی فضایی در شهر اصفهان داشته است. این نابرابری فضایی در درون هر محلۀ شهر نیز وجود دارد. در پهنۀ شهر اصفهان جزیره هایی با سطح برخورداری بالا در مقابل سطح وسیع با برخورداری کم شکل گرفته است.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33112_2fa75deea17d9ac8edb4c859053fabc6.pdf
2019-02-20
153
178
10.22067/geography.v16i2.65297
اصفهان
محله
عدالت اجتماعی
عدالت فضایی
فرشاد
طهماسبی زاده
farshad.tahmasebizade@gmail.com
1
آزاد اسلامی واحد نجف آباد
LEAD_AUTHOR
احمد
خادم الحسینی
a.khademolhoseiny@yahoo.com
2
واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی
AUTHOR
صفر
قائد رحمتی
safarrahmati@modares.ac.ir
3
دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
1. پور محمدی، م. (1386). برنامهریزی کاربری اراضی شهری. تهران: سمت.
1
2. تقوایی، ع؛ بمانبان، م؛ پورجعفر، م. و بهرامپور، م. (1394). میزان سنجش عدالت فضایی در چارچوب نظریة شهر عدالتمحور، مورد پژوهی: مناطق بیستدوگانة شهرداری تهران. مدیریت شهری. 14 (38)، 423- 391.
2
3. ثقه اسلامی، ع؛ بهنمامی فرد، م. (1391). تحلیل مرزبندی محلات قراردادی با استفاده از نقشه-های شناختی ساکنان، مطالعة موردی محلهبندی شهرداری مشهد. چهارمین همایش برنامهریزی و مدیریت شهری مشهد، 20 و 21 ادریبهشت 1391. دانشگاه فردوسی مشهد.
3
4. حبیبی، س. مسائلی، ص. (1378). سرانههای فضاهای شهری. تهران: سازمان ملی زمین و مسکن.
4
5. حکمت نیا، ح؛ موسوی، م. (1390). کاربرد مدل در جغرافیا با تأکید بر برنامهریزی شهری. چاپ دوم. یزد: انتشارات علم نوین .
5
6. دداش پور، ه؛ ستمی، ف. (1390). سنجش عدالت فضایی خدمات عمومی شهری بر اساس توزیع جمعیت ، قابلیت دسترسی و کارایی در شهر یاسوج. مطالعات و پژوهشهای شهری و منطقهای. 3 (10)، 22-1.
6
7. رفیعیان, م؛ شالی، م. (1391). تحلیل فضایی سطح توسعهیافتگی تهران به تفکیک مناطق شهری. مدرس علوم انسانی – برنامهریزی و آمایش فضا. 16 (4)، 25-49.
7
8. رهنما, م؛ ذبیحی، ذ. (1391). تحلیل توزیع تسهیلات عمومی شهری در راستای عدالت فضایی با مدل یکپارچة دسترسی در مشهد. جغرافیا و توسعه ،23، 26-5 .
8
9. ساجدی، ع. (1389). عدالت اجتماعی و نقش آن بر توسعة پایدار. سومین همایش جغرافیا و رویکرد علمی به توسعة پایدار. پیرانشهر.
9
10. شکویی، ح. (1374). دیدگاه نو در جغرافیای شهری. چاپ دوم. تهران: سمت.
10
11. شکویی، ح. (1385). اندیشههای نو در فلسفة جغرافیا. جلد اول. چاپ هشتم. تهران: گیتاشناسی.
11
12. شکوئی، ح. (1388). فلسفههای محیطی و مکتب های جغرافیایی. تهران: گیتاشناسی.
12
13. شماعی، ع. تیموری؛ س و بهرامی اصل، ح. (1395) تحلیل فضایی جمعیت و خدمات شهری با رویکرد عدالت فضایی (مطالعة موردی: شهر خرم آباد). جغرافیایی سرزمین. 13 (49)، 64-47.
13
14. شماعی، ع. و پوراحمد، ا. (1385). بهسازی و نوسازی شهری. چاپ دوم. تهران: دانشگاه نهران.
14
15. شهرداری اصفهان. (1391). آمارنامة شهر اصفهان 1391 . اصفهان: معاونت برنامهریزی ، پژوهش و فناوری اطلاعات.
15
16. شیعه، ا. (1386). مقدمهای بر برنامهریزی شهری. تهران: علم و صنعت.
16
17. طهماسبیزاده، ف. (1392). تحلیل فضایی عدالت اجتماعی در شهر، مطالعة موردی شهر اصفهان. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسیارشد رشتة جغرافیا و برنامهریزی شهری. دانشگاه ازاد اسلامی واحد نجفآباد، نجف آباد، ایران.
17
18. عسگری، ع. (1390). تحلیل آمار فضایی با ARC GIS . تهران: سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران.
18
19. مطهری، م. (1403 ق). بررسی اجمالی مبانی اقتصاد اسلامی. تهران: انتشارات حکمت اول.
19
20. هزار جریبی، ج. (1390) بررسی احساس عدات اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن (مطالعة موردی شهر تهران). جامعهشناسی کاربردی، سال 22 ، شمارة پیاپی 23، شمارة 3، 62-31.
20
21. وارثی، ح. قائد رحمتی، ص؛ و باستانی فر، ا. (1386). بررسی اثرات توزیع خدمات شهری در عدم تعادل فضایی جمعیت، مطالعة موردی شهر اصفهان. مجلة جغرافیا و توسعه، 5 (9)، 106-91. هاروی، د. (1379). عدالت اجتماعی و شهر. (ترجمه، ف. حسامیان و دیگران). تهران: شرکت پردازش و برنامهریزی شهری.
21
22. یعقوبی، د. (1388). درک ایرانیان از عدالت. تهران: جامعهشناسان.
22
23. Albo, G. (2009). Challenges for urban social justice movements: Neoliberal urbanism, the Canadian city and Toronto. Toronto, ON: Centre for Social Justice.
23
24. Bowen, W. M. (2002). Environmental justice through research-based decision-making. London, England: Routledge.
24
25. Bullard, R. (2015). Environmental Justice in the United States. In J. Wright (Ed.). International encyclopedia of the social and behavioral sciences (pp. 756-762). Oxford, UK: Elsevier Science.
25
26. Buzzelli, M. (2008). Environmental justice in Canada: It matters where you live. Ottawa, ON: Canadian Policy Research Networks.
26
27. Dufaux, F. (2008). Birth announcement, justice spatial/spatial justice. Retrieved from www.jssj.org.
27
28. Kinman, E. L. (1999). Evaluating health service equity at a primary care clinic in Chilimarca, Bolivia. Social Science & Medicine, 49(5), 663-678.
28
29. Kunzmann, K. R. (1998). Planning for spatial equity in Europe. International Planning Studies, 3(1), 101-120.
29
30. Li, B., Li, T., Yu, M., & Chen, B. (2017). Can equalization of public services narrow the regional disparities in China? A spatial econometrics approach. China Economic Review, 44, 67-78.
30
31. Liu, W., Chen, W., & Dong, C. (2017). Spatial decay of recreational services of urban parks: Characteristics and influencing factors. Urban Forestry and Urban Greening, 25, 130-138.
31
32. Lorestani, A., Yaghoubpour, Z., & Shirzadian, R. (2016). Analysis of spatial distribution of Tehran Metropolis urban services using models of urban planning. International Journal of Human Capital in Urban Management, 1(2), 83-92.
32
33. Marshall, G., & Swift, A. (1993). Social class and social justice. British Journal of Sociology, 44 (2), 187-211.
33
34. Martnez, J. (2005). Monitors intra-urban nequalities with GIS-based indicators with a case study in Rosario, Argentina (Unpublished doctoral thesis). Utrecht University, the Netherlands.
34
35. Ouyang, W., Wang, B., Tian, L., & Niu, X. (2017). Spatial deprivation of urban public services in migrant enclaves under the context of a rapidly urbanizing China: An evaluation based on suburban Shanghai. Cities, 60, 436-445.
35
36. Pearsall, H., & Pierce, J. (2010). Urban sustainability and environmental justice: Evaluating the linkages in public planning/policy discourse. Local Environment, 15(6), 569-580.
36
37. Soja, E. (2008, March 12). The city and spatial justice, justice spatial/spatial justice. Paper presented in the Conference of Spatial Justice, Nanterre, Paris, France.
37
38. Stephens, C., & Church, C. (2017). Environmental justice and health. In S. R. Quah (Ed.). International encyclopedia of public health (2nd ed.) (pp. 499-506). Cambridge, MA: Academic Press.
38
39. Swyngedouw, E., & Heynen, N. C. (2003). Urban political ecology, justice and the politics of scale. Antipode, 35(5), 898-918.
39
40. Tsou, K. W., Hung, Y. T., & Chang, Y. L. (2005). An accessibility-based integrated measure of relative spatial equity in urban public facilities. Cities, 22(6), 424-435.
40
41. Wüstemann, H., Kalisch, D., & Kolbe, J. (2017). Access to urban green space and environmental inequalities in Germany. Landscape and Urban Planning, 164, 124-131.
41
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل الگوی استقرار نظام فضا و توزیع فعالیت های صنعتی در منطقۀ کلان شهری تهران
اهداف: هدف این پژوهش بررسی نحوۀ توزیع و تمرکز فعالیتهای بیست و هشت گانۀ صنعتی منطقۀ کلانشهری تهران بوده که در ارتباط با الگوهای فضایی نظری متفاوت، تحلیل می شود.
روش: روششناسی پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش کار کمی-تحلیلی است. برای رسیدن به این مهم از روشهای مختلف کمی اقتصادی همچون شاخص جینی، هرفیندال و شاخص فضایی موران استفاده شده است که در نهایت با الگوهای فضایی تحلیل میشوند. دادههای مورد نیاز این مدلها شامل تعداد اشتغال و همچنین مساحت نواحی مورد بررسی می باشد.
یافته ها/نتایج: نتایج نشان میدهد که الگوی فضایی-فعالیتی منطقه کلانشهری تهران از الگوی تکمرکزی پیروی کرده در صورتی که توزیع فعالیتها در زیربخشهای صنعت به صورت الگوی اتفاقی بیشتر مشاهده میشود. این الگوهای اتفاقی و یا بدون الگو بودن توزیع زیربخشهای صنعتی از سراسیمه بودن برنامهها و سیاستها در زمینۀ مکان یابی فعالیتهای صنعتی حکایت دارد.
نتیجه گیری: میتوان اقدامات مختلفی جهت بهبود کانونهای فعالیتی در منطقه، برای تقویت الگوی چندمرکزی و شبکهای صورت داد که لازمة آن شناسایی زیرمراکز دارای قابلیت و ظرفیت فعالیتهای صنعتی در بخش صنعت است. ز این رو، توصیه می شود نگرش خوشهای به شکل گیری فعالیتهای صنعتی برای استفاده از مزیتهای مکانی منطقۀ کلان شهری تهران از یک طرف و تقویت چندمرکزگرایی از طرف دیگر در دستور کار مقامات و
برنامه ریزان منطقه قرار بگیرد.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33128_76ba6b6295901a9bb1fa691fed9cd18c.pdf
2019-02-20
179
212
10.22067/geography.v16i2.60676
ساختار فضایی
فعالیتهای صنعتی
توزیع و تمرکز
منطقه کلانشهری تهران
هاشم
داداش پور
h-dadashpoor@modares.ac.ir
1
دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
صابر
زاهدپور
saber.zahedpour@yahoo.com
2
دانشگاه تربیت مدرس
AUTHOR
1. برنامة آمایش استان تهران. ( 1388). سازمان مدیریت و برنامهریزی استان تهران، استانداری تهران، ایران.
1
2. داداش پور، ه. (1390). تحلیلی بر عوامل تعیینکنندة مزیتهای مکانی در مناطق کلان شهری: شواهد تجربی از چهار بخش صنعتی در منطقة کلان شهری تهران. فصلنامة علمی- پژوهشی آمایش محیط، 4(14)، 116-91.
2
3. داداش پور، ه؛ تدین س. (1394). شناسایی پهنههای همگن جریانی بر اساس جابجاییهای فضایی و الگوهای سفر در منطقة کلان شهری تهران. فصلنامة مطالعات شهری، 4 (14)، 76-61.
3
4. داداش پور، ه؛ تدین، س. (1394). تحلیل نقش الگوهای سفر در ساختاریابی فضایی مناطق کلان شهری: مورد مطالعاتی منطقة کلان شهری تهران. فصلنامة آمایش جغرافیایی فضا، 5 (18)، 86-64.
4
5. داداش پور، ه؛ جهانزاد، ن. (1394). شبیهسازی تغییرات آتی کاربری زمین بر اساس الگوی بهینة اکولوژیک در مجموعة شهری مشهد. فصلنامة پژوهشهای جغرافیایی برنامهریزی شهری، 3 (3)، 359-343.
5
6. داداش پور، ه؛ علی دادی، م. (1397). تحلیل ریختشناسانة ساختار فضایی جمعیت در منطقة کلان شهری تهران. فصلنامة پژوهشهای جغرافیای انسانی، 50 (1)، 125-109.
6
7. داداش پور، ه؛ فتح جلالی، ا. (1392). تحلیلی بر الگوهای تخصصی شدن منطقهای و تمرکز فضایی صنایع در ایران. فصلنامة علمی-پژوهشی برنامهریزی منطقهای، 18، 11-1.
7
8. داداش پور، ه؛ ولاشی، م. (1396). تحلیل ساختار فضایی جمعیت در شهر-منطقة مرکزی مازندران در دورةزمانی 1390-1365. فصلنامة پژوهشهای جغرافیایی برنامهریزی شهری، 5 (2)، 222-199.
8
9. داداشپور، ه؛ میری لواسانی، ا. (1394). تحلیل الگوی فضایی پراکندهرویی در منطقة کلانشهری تهران. فصلنامةعلمی-پژوهشی برنامهریزی فضایی (جغرافیا)، 16، 146-123.
9
10. زبردست، ا؛ حـاجی پـور، خ. (1388). تبیـین فرایند شـکلگیـری، تکـوین و دگرگـونی منـاطق کـلان شهری. پژوهشهای جغرافیای انسـانی، 41 (69)، 121-.105.
10
11. زبردست، ا؛ شهابی شهمیری، م. (1397). سنجش چندمرکزیتی مجموعههای شهری کشور، نمونة موردی: مجموعه شهری آمل-بابل-قائمشهر-ساری. مطالعات شهری، 2 (8)، 58-47.
11
12. سرشماری کارگاههای صنعتی بالای یک نفر استان تهران و البرز. (1393). وزارت صنعت و معدن.
12
13. لالهپور، م؛ سرور، ه؛ سرور، ر. (1390). مدیریت و برنامهریزی فضایی مناطق کلانشهری در عصر جهانی شدن اقتصاد با تأکید بر منطقة کلانشهری تهران. فصلنامة جغرافیایی آمایش محیط، 13، 79-68.
13
14. مرکز آمار ایران. (1390). سرشماری عمومی نفوس و مسکن. تهران، ایران.
14
15. Anas, A., Richard A., & Kenneth, A. S. (1998). Urban spatial structure. Journal of Economic Literature, 36(3), 1426-1464.
15
16. Angel, S., & Alejandro, M. B. (2015). The spatial structure of American cities: The great majority of workplaces are no longer in CBDs, employment sub-centers, or live-work communities. Cities, 51, 21-35.
16
17. Anselin, L., (1995). Local indicators of spatial association—LISA, Geographical analysis, 27 (2), 93-115
17
18. Arbia, D. (2007). Spatial distribution of economic activities in local labor market areas: The case of Italy. Journal of Political Economy, 105)5(, 899-927.
18
19. Asikhia, M., & Nkeki, M. (2013). Polycentric employment growth and the commuting behavior in Benin metropolitan region, Nigeria. Journal of Geography and Geology, 5(2), 1-17.
19
20. Arribas-Bel, D., Ramos, A., & Sanz-Gracia, F. (2015). The size distribution of employment centers within the US metropolitan areas. Environment and Planning B: Planning and Design, 42(1), 23-39.
20
21. Bigotte, J. F., Antunes, A. P., Krass, D., & Berman, O. (2014). The relationship between population dynamics and urban hierarchy evidence from Portugal. International Regional Science Review, 37(2), 149-171.
21
22. Baumont, C., Ertur, C., & Le Gallo, J. (2004). Spatial analysis of employment and population density: The case of the agglomeration of Dijon. Journal of Political Economy, 36)2(, 146-176.
22
23. Bertaud, A. (2003). Tehran spatial structure: Constraints and opportunities for future development. Tehran: Ministry of Housing and Urban Development.
23
24. Brezzi, M., & Veneri, P. (2014). Assessing polycentric urban systems in the OECD: Country, regional and metropolitan perspectives. European Planning Studies, 23(6), 1-21.
24
25. Brueckner, J. K. (2011). Lectures on urban economics. .....: MIT Press Books.
25
26. Burger, M., & Evert M. (2012). Form follows function? Linking morphological and functional polycentricity. Urban Studies, 49)5(, 1127-1149.
26
27. Burger, M. (2009). Spatial structure and productivity in U.S. Metropolitan Areas. Environment and Planning, 24)6(, 231-246.
27
28. Camagni, R. P., & Carlo, S. (1993). Network urban structures in northern Italy: Elements for a theoretical framework. Urban Studies, 30(6), 1053-1064.
28
29. Cervero, R., & Kockelman, K. (1997). Travel demand and the 3Ds: Density, diversity, and design. Transportation Research Part D: Transport and Environment, 2(3), 199-219.
29
30. Dadashpoor, H., Nateghi, M. (2017). Simulating spatial patterns of urban growth using GIS-based Sleuth model: A case study of Eastern corridor of Tehran metropolitan region, Iran. Environment, Development, and Sustainability, 19(2), 527-547.
30
31. Dadashpoor, H., Jalili, H., (2019). Exploring the dynamics of spatial Structure in metropolitan regions: The case of Mashhad metropolitan region, Iran. International Journal of Architecture and Urban Planning, 29 (1), 99-111.
31
32. Dear, M., & Flusty, S. (1998). Postmodern urbanism. Annals of the Association of American Geographers, 88(1), 50-72.
32
33. Gamez, D. (2012).Spatial distribution of employment in Hermosillo. Urban Studies Journal, 49)16(, 3663-3678.
33
34. Giuliano, R. (2012). Network accessibility and employment centers. Urban Studies,49(1(, 77-95.
34
35. Garcia-Lopez, M. A. . (2012). Urban spatial structure, suburbanization and transportation in Barcelona. Journal of Urban Economics, 72(2), 176-190.
35
36. Garcia-L., Miquel-À., & Ivan M.. (2010). Employment decentralisation: Polycentricity or scatteration? The case of Barcelona. Urban Studies, 47(14), 3035-3056.
36
37. Garcia-L., & Miquel, À. (2010). Population suburbanization in Barcelona, 1991–2005: Is its spatial structure changing? Journal of Housing Economics, 19(2), 119-132.
37
38. Garcia-Lopez, M. À., Holl, A., & Viladecans-Marsal, E. (2015). Suburbanization and highways in Spain when the Romans and the Bourbons still shape its cities. Journal of Urban Economics, 85, 52-67.
38
39. Giuliano, G., Redfearn, C., Agarwal, A., & Sylvia H. (2012). Network accessibility and employment centers. Urban Studies, 49(1), 77-95.
39
40. Glaeser, E.L., & Kahn, M. E. (2004). Sprawl and urban growth. In J. V. Henderson & J. F. Thisse (Eds.), Handbook of Urban and Regional Economics (p. 2481-2527). The Netherlands: North-Holland.
40
41. Gonzalez, E., & Soledad, N. (2016). Regional polycentricity: An indicator framework for assessing cohesion impacts of railway infrastructures. European Planning Studies, 24(5), 950-973.
41
42. Growe, A. (2012). Emerging polycentric city-regions in Germany. Regionalization of Economic Activities in Metropolitan Regions, Erdkunde, 66(4), 295-311.
42
43. Guillain, R., Julie L. G., & Celine B. O. (2006). Changes in spatial and sectoral patterns of employment in Ile-de-France, 1978-97. Urban Studies, 43(11), 2075-2098.
43
44. Hall, P. (2010). The polycentric metropolis: A western European perspective on mega-city regions. In Governance and Planning of Mega-City Regions (pp. 45-66). London, England: Routledge.
44
45. Hou, H., Liu, Y., Liu, Y., Wei, X., He, Q., & He, Q. (2015). Using inter-town network analysis in city system planning: A case study of Hubei Province in China. Habitat International, 49, 454-465.
45
46. Junliang, D., Kaiyong, W., & Xiaolu, G. (2010). Spatial structure and land use control in the extended metropolitan region of Zhejiang River Delta, China. Chines Geographical Science, 20(4), 298-308.
46
47. Kim, J., Chang-Hwan, Y., & Jin-Hwi, K. (2014). Spatial change in urban employment distribution in Seoul metropolitan city: Clustering, dispersion and general dispersion. International Journal of Urban Sciences, 18)3(, 355-372.
47
48. Klapka, P., Bohumil, F., Marian H., & Josef K. (2010). Spatial organization: Development, structure, and approximation of geographical systems. Moravian Geographical Reports. 18(3), 53-66.
48
49. Krunić, M. (2012). Spatial-functional organization of settlements in Vojvodina. Spatial International Review, 28)6(, 23-29.
49
50. Lambregts, K. (2001). Clustering of economic activities in polycentric urban regions: The case of the Randstad. Journal of Urban and Regional Planning, 15)5(, 725-730.
50
51. McMillen, D., & William L. (2003). Evolving subcenters: Employment and population densities in Chicago, 1970–2020. Journal of Housing Economics, 12)1(, 60-81.
51
52. Meijers, E. J., & Burger, M. J. (2010). Spatial structure and productivity in US metropolitan areas. Environment and Planning A, 42(6), 1383-1402.
52
53. O’Sullivan, A. (2010). Urban Economics. In: Hutchison, R. (ed.) Encyclopedia of Urban Studies. Los Angeles: SAGE Publications Ltd.
53
54. Otterstrom, S. M. (2003). Population concentration in the United States city‐systems from 1790 to 2000: historical trends and current phases. Tijdschrift Voor Economische en Sociale Geografie, 94(4), 477-495.
54
55. Parr, J. (2004). The polycentric urban region: A closer inspection. Regional Studies, 38(3), 231-240.
55
56. Polèse, M. Fernando R., & Shearmur, R. (2007). Observing regularities in location patterns analysis of the spatial distribution of economic activity in Spain. European Urban, and Regional Studies, 14(2), 157-180.
56
57. Redfearn, M. (2007). The topography of metropolitan employment: Identifying centers of employment in a polycentric urban area. Journal of Urban Economics, 61)3(, 519-541.
57
58. Alves, L. R., & Costa, E. S. M. da. (2013). The spatial distribution of economic activities in southern Brazil in the first decade of the XXI century: new dynamics, old geographies in a globalized paradigm. Geosul, 28 (56), 111-130. DOI: 10.5007/29920
58
59. Salahi Moghadam, A. (2013). A Multidimensional and Dynamic Analysis of Urban Spatial Structure A Case-study of the Sydney Metropolitan Area (1981 – 2006). Unpublished Doctoral Dissertation, Faculty of Built Environment, UNSW Sydney.
59
60. Salvati, L., & Carlucci, M. (2016). Patterns of sprawl: The socioeconomic and territorial profile of dispersed urban areas in Italy. Regional Studies, 50(8), 1346-1359.
60
61. Shearmur, R., Coffey, W., Dube, C., & Barbonne, R. (2007). Intrametropolitan employment structure: Polycentricity, scatteration, dispersal, and chaos in Toronto, Montreal, and Vancouver, 1996-2001. Urban Studies, 44(9), 1713-1738.
61
62. Sofianou, P. (2016). Cultural heritage as a tool of polycentricity, synergy, and territorial cohesion: A Case study from Northern Greece. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 223, 687-692.
62
63. Sun, T., Zhenhai, H., Lanlan, W., & Gouping, L. (2012). Suburbanization and sub centering of the population in Beijing metropolitan area: A nonparametric analysis. Chinese Geographical Science, 22(4), 472-482.
63
64. Takahashi, T. (2014). Location competition in an Alonso–Mills–Muth city. Regional Science and Urban Economics, 48, 82-93.
64
65. Van Oort, F., Burger, M., & Raspe, O. (2010). On the economic foundation of the urban network paradigm: Spatial integration, functional integration and economic complementarities within the Dutch Randstad. Urban Studies, 47(4), 725-748.
65
66. Vasanen, A. (2012) Functional polycentricity: examining metropolitan spatial structure through the connectivity of urban sub-centers. Urban Studies, 49(16), 3627-3644.
66
67. Veneri, P. (2013). The identification of sub-centers in two Italian metropolitan areas: A functional approach. Cities, 31, 177-185.
67
68. Zhao, M., Wu, K., Liu, X., & Ben, D. (2015). A novel method for approximating intercity networks: An empirical comparison for validating the city networks in two Chinese city-regions. Journal of Geographical Sciences, 25(3), 337-354.
68
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی وضعیت پایداری روستاهای شهرستان پلدختر بر اساس نگرش های زیست محیطی
اهداف: از بین رفتن منابع طبیعی از جمله مشکلات مهمی می باشد که به طور قابل توجهی معیشت جامعۀ روستایی را متأثر ساخته است؛ زیرا ناپایداری در محیط نهایتا موجب ناپایداری جوامع انسانی خواهد شد. با توجه به اهمیت این موضوع، تحقیق حاضر با هدف بررسی وضعیت پایداری محیطی در نواحی روستایی شهرستان پلدختر صورت پذیرفت.
روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده است. جامعۀ آماری خانوارهای روستایی شهرستان پلدختر است. (11289N=). به روش نمونه گیری سهمیه ای، 400 نمونه (136 روستا) انتخاب شد. برای بررسی وضعیت پایداری از آزمون t تک نمونه ای، برای بررسی تفاوت مناطق روستایی از نظر وضعیت پایداری از آزمونهای تعقیبی (Post Hoc) و برای ارائۀ مدل پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد.
یافته ها/ نتایج: یافته ها نشان داد که منابع آب با میانگین (82/2)، جنگلها و درختان (74/2) و مرتع و چراگاهها (56/2) در وضعیت ناپایداری به سر می برند. تنها عاملی که در وضعیت تاحدودی پایدار قرار دارد عامل خاک (03/3) است. مدل پایداری محیطی نشان داد که عامل مراتع و چراگاهها (Y1) با بار عاملی 82/0 بیشترین اثر را در ناپایداری محیطی داشته است. همچنین، تفاوت مکانی قابلتوجهی بین مناطق روستایی از نظر عوامل ناپایداری وجود دارد.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که روستاهای شهرستان از نظر عوامل پایداری در شرایط ناپایداری قرار دارند. مهمترین عامل ناپایداری در این شهرستان عامل مراتع و چراگاهها می باشند. دو دهستان میانکوه غربی و جایدر به ترتیب ناپایدارترین و پایدارترین دهستانهای مورد بررسی هستند.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33151_fdfc49d7d2d016752f52a82ac5377ffe.pdf
2019-02-20
213
241
10.22067/geography.v16i2.72243
عوامل محیطی
توسعه پایدار
محیط زیست
معادلات ساختاری
شهرستان پلدختر
مهرشاد
طولابی نژاد
mehrshad_t65@yahoo.com
1
دانشگاه سیستان و بلوچستان
LEAD_AUTHOR
جواد
بذرافشان
bazrafshan@gep.usb.ac.ir
2
دانشگاه سیستان و بلوچستان
AUTHOR
سیروس
قنبری
ghanbari@gep.usb.ac.ir
3
دانشگاه سیستان و بلوچستان
AUTHOR
1. پایدار، ا. (1392). ارائة الگوی سیاست مطلوب بهره-برداری از منابعآب زیرزمینی برای فعالیتهای کشاورزی در نواحی روستایی (حوزه جغرافیایی- فرهنگی هلیلرود- دشت جیرفت). رسالة دکتری منتشرنشدة جغرافیا و برنامهریزی روستایی. دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
1
2. پور، س؛ سعادتیار، ف. (1391). تحلیل و بررسی نگرش-ها و نیاترفتاری مسئولانة زیستمحیطی با توجه به شهروند زیست محیطی. مجلة راهبرد یاس، (29)، 211-188.
2
3. تاجبخش، ح. (1386). فرهنگسازی برای جلوگیری از تخریب و انهدام محیط زیست. مجلة تحقیقات دامپزشکی، 62 (3)، 226- 223.
3
4. تقیزاده انصاری، م. (1374). حقوق محیط زیست در ایران. تهران: نتشارات سمت..
4
5. حبیبی، ک؛ رحیمی کاکهجوب، آ؛ و عبدی، م. ه. (1391) ارزیابی جاپای بومشناختی وسایل حمل و نقل شهری؛ رویکردی نوین به منظور برنامهریزی حمل و نقل پایدار، نمونة موردی: شهر ارومیه. مجلة آمایش جغرافیایی فضای گلستان، 2 ( 5)، 116- 99.
5
6. ریاحی، و؛ عزیزپور، ف؛ نوری، آ. (1394). تحلیل سطح پایداری محیطی سکونتگاههای روستایی در شهرستان خرمدره. راهبردهای توسعة روستایی، 3 (3)، 973- 955.
6
7. شرفی، ل؛ علیبیگی، ا. ح. (1394). سنجش الگوی پایداری محیطزیست روستایی مورد: روستای شروینه در شهرستان جوانرود. فصلنامة اقتصاد فضا و توسعة روستایی، 4 ( 2)، 132- 115.
7
8. طولابینژاد، م؛ طولابینژاد، م؛ و طباطبایی، ع. (1396). سازگاری کشاورزان با تغییرات آب و هوایی و نقش آن در امنیت غذایی خانوارهای روستایی شهرستان پلدختر. مخاطرات محیط طبیعی، 6 (13)، 90- 67.
8
9. عنابستانی، ع. ا؛ خسروبیگی برچلوئی، ر. (1391). سنجش و ارزیابی پایداری زیستمحیطی در مناطق روستایی با استفاده از تکنیک تصمیمگیریچندمعیاره پرومتی. آمایش جغرافیایی فضا، 2 (3)، 72- 51.
9
10. نوری، ه؛ امینی، ع؛ و رحیمی، ح. (1395). ارزیابی رابطة کشاورزی پایدار و توسعة پایدار روستایی (مطالعة موردی: نواحی روستایی شهرستان فسا). پژوهشهای روستایی، 7 (4)، 703- 688.
10
11. Bicknell, K. B., Ball, R. J., Cullen, R., Bigsby, H. R. (1998). New methodology for the ecological footprint with an application to New Zealand economy. Ecological Economics, 3(27), 149-160.
11
12. Boggia, A., Rocchi, L., Paolotti, L., Musotti, F., & Greco, S. (2014). Assessing rural sustainable development potentialities using a dominance-based rough set approach. Journal of Environmental Management, 37(114), 60-67.
12
13. Clements, J. M., McCright, A. M., Dietz, T., & Marquart-Pyatt, S. T. (2015). A behavioural measure of environmental decision-making for social surveys. Journal Environmental Sociology, 1(1), 27-37.
13
14. Coutts, C., Forkink, A., & Weiner, J. (2014). The portrayal of natural environment in the evolution of the ecological public health paradigm. International Journal of Environmental Research and Public Health, 11(1), 1005-1019.
14
15. Dallmeyer, D. G. (2006, October). Incorporating environmental ethics into ecosystem-based management. Paper Presented at the Sixth Marine Law Symposium, Roger Williams University, Bristol, Rhode Island, England.
15
16. Dunlap, R. E., Van Liere, K. D., Mertig. A. G., & Jones. R. E. (2000). New trends in measuring environmental attitudes: Measuring endorsement of the new ecological paradigm. Journal of Social Issues, 56(3), 425-442.
16
17. Filoso, S., Do Carmo, J., Fernanda Mardegan, S., Rafaela Machado Lins, S., Figueiredo Gomes, S., & Antonio Martinelli, L. (2015). Reassessing the environmental impacts of sugarcane ethanol production in Brazil to help meet sustainability goals. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 6(52), 1847-1856
17
18. Fu, M., Exeter. D. J., & Anderson, A. (2015). The politics of relative deprivation: A transdisciplinary social justice perspective. Social Science and Medicine, 133(5), 223-232.
18
19. Gentle, P., & Maraseni, T. N. (2012). Climate change, poverty and livelihoods: Adaptation practices by rural mountain communities in Nepal. Environmental Science and Policy, 15(1), 24- 34.
19
20. Gottlieb, D., Kissinger, M., Vigoda-Gadot, E., & Haim, A. (2012). Analyzing the ecological footprint at the institutional scale: The case of an Israeli high school. Journal of Ecological Indicators, 1(18), 91-97.
20
21. Ifegbesan, A. P., & Rampedi, I. T. (2018). Understanding the role of socio demographic and geographical location on pro-environmental behavior in Nigeria. Applied Environmental Education and Communication, 4(14), 1- 17.
21
22. Ihuah, P. W., Kakulu, I. I., & Eaton, D. (2014). A review of critical project management success factors (CPMSF) for sustainable social housing in Nigeria. International Journal of Sustainable Built Environment, 3(1), 62-71.
22
23. Kaiser, F. G., Wolfing, S., & Fuhrer, U. (1999). Environmental attitude and ecological behavior. Journal of Environmental Psychology, 19, 1-9.
23
24. Kanamaru, M. (2005). Approaches for systematic planning of development, projects. Dehli: Kodrige.
24
25. Kates, R. W., Parris, T. M., & Leiserowitz, A. A. (2005). What is sustainable development? Goals, indicators, values, and practice. Environment, 47(3), 10-21.
25
26. Katungi, E., Sperling, L., Karanj, D., Farrow, A., & Beebe, S. (2012). Relative importance of common bean attributes and variety demand in the drought areas of Kenya. Journal of Development and Agricultural Economics, 3(8), 411- 422.
26
27. Kifle, S., Teferi, B., Kebedom, A., & Legesse, A. (2016). Factors influencing farmers decision on the use of introduced soil and water conservation practices in the Lowland’s of Wenago Woreda, Gedeo Zone, Ethiopia. American Journal of Rural Development, 4(1), 24-30.
27
28. Kissinger, M., & Gottlieb, D. (2010). Place oriented ecological Footprint Analysis: The case of Israel’s grain supply. Journal of Ecological Economics, 69(8), 1639- 1645.
28
29. Kwadwo, A. O., & Samson, J. (2012). Increasing agricultural productivity and enhancing food security in Africa: New challenges and opportunities. Increasing Agricultural Productivity and Enhancing Food Security in Africa. Addis Ababa: International Food Policy Research Institute.
29
30. Lee, Y. B. (2017). Exploring the relationship between E-government development and environmental sustainability: A study of small Island Developing States. Sustainability, 9(5), 1-16.
30
31. Lu, T. (2007). Research of domestic water consumption: A field study in Harbin (Unpublished master's thesis). Laughborough University, England.
31
32. Morse, S., & Vogiatzakis, I. N. (2014). Resource use and deprivation: Geographical analysis of the ecological footprint and Townsend index for England. Sustainability, 6(8), 4749-4771.
32
33. Moseley, M. J. (2002). Local rural development principles and practice. Manchester, England: Gloucestershire University Press.
33
34. Palmer, C., McShane, K., & Sandler, R. (2014). Environmental ethics. Annual Review of Environment and Resources, 39(1), 419-442.
34
35. Payne, P. G. (2010). Moral spaces, the struggle for an intergenerational environmental ethics and the social ecology of families: An ‘other’ form of environmental education. Environmental Education Research, 16(2), 209-231.
35
36. Ponisio, L. C., & Kremen, C. (2016). System-level approach needed to evaluate the transition to more sustainable agriculture. Proceedings of the Royal Society B: Biological, 283(2), 1-4.
36
37. Pugliese, P. (2002). Organic farming and sustainable rural development: A multifaceted and promising convergence. A Manifested and Promising Governce in Sociologica Ruralist, 41(1), 112-130.
37
38. Robinson, G. M. (2008). Book cover sustainable rural systems (perspectives on rural policy and planning). London: Ashgate Publishing Ltd.
38
39. Stern, P. C., Dietz, T., & Guagnano, G. (2016). The new ecological paradigm in social-psychological context. Environment and Behavior, 27(6), 723-743.
39
40. Toro, J., Requena, I., & Zamorana, M. (2009). Environmental impact assessment in Colombia: Critical analysis and proposals for improvement. Environmental Impact Assessment Review, 30(4), 79-86.
40
41. Wackernagel, M., & Rees, W. E. (1996). Our ecological footprint: Reducing human impact on the earth. Gabriola Iisland, BC: New Society Publishers.
41
42. Willer, H., & Kilcher, L. (2009). The world of organic agriculture: Statistics and emerging trend. Switzerland: International Federation of Organic Agriculture Movements Publishing.
42
ORIGINAL_ARTICLE
کاربرد مدل های تصمیم گیری چندمعیاره در سنجش زیست پذیری مناطق کلان شهر تهران
اهداف: رشد شهرنشینی و تمایل جمعیت های انسانی به محیط های شهری، بستر با اهمیت شدن مفهوم زیست پذیری شهری را بیش از پیش فراهم ساخته است. زیست پذیری شهری یکی از مبانی اساسی توسعۀ پایدار شهری و همچون سکه دارای دو رو می باشدکه یک روی آن معیشت است و روی دومش پایداری بوم شناختی است. پژوهش حاضر با هدف سنجش زیست پذیری مناطق بیست ودوگانه کلانشهر تهران با استفاده از مدلهای تصمیم گیری چندمعیاره می باشد.
روش: پژوهش حاضر از نظر روش شناختی با توجه به اهداف موضوع از نوع کاربردی و به لحاظ روش توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات از روش اسنادی کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. با توجه به ابعاد و شاخصهای مد نظر در موضوع و مبانی نظری پرسشنامۀ طراحی شده برای محققان و متخصصان، برخی از شاخص ها و ابعاد پس از عبور از صافی پرسشنامۀ اولیه مرحله پیش آزمون در پرسشنامه نهایی به کار رفتند.
یافته ها/ نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد در تمامی مناطق مناطق بیست و دو گانۀ کلانشهر تهران؛ شرایط زیست پذیری یکسان نیست و بین مناطق از نظر تفاوت شاخص زیست پذیری تفاوت معناداری دیده می شود. به طوری که که رتبه بندی مناطق بیست و دو گانۀ کلانشهر تهران با تکیه بر مدل ویکور نشان داد که منطقۀ 1 با بیشترین میزان زیست پذیری با اتخاذ کمترین میزان ویکور(0) در جایگاه نخست و منطقۀ 3 با میزان ویکور(62/0) و منطقۀ 2 با میزان ویکور(71/0) به ترتیب در جایگاههای اول تا سوم قرار گرفتند. در مقابل مناطق 20، 19، 17، 15، 18،16 با اتخاذ بیشترین میزان ویکور محاسبه شده در جایگاههای آخر قرار گرفتند.
نتیجه گیری: شهرنشینی مهار نشده، امروزه یکی از مهمترین عوامل تشدید کنندۀ مخاطرات و کاهش دهندۀ زیست پذیری در کلانشهر تهران می باشد و رشد جمعیت و به تبع آن تمرکز، ترافیک، رشد کالبدی و دست اندازی شهر بر اراضی پیرامونی و حریم شهری خود بستر تحریک و تشدید مخاطراتی چون شکل گیری جزایر گرمایی، گازهای گلخانه ای و غیره را فراهم آورده است.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33174_c119b6116c6476cc3a426ea8488a316e.pdf
2019-02-20
243
269
10.22067/geography.v16i2.72686
زیست پذیری
توسعه پایدار شهری
مدل های تصمیم گیری چند معیاره
تحلیل مسیر
مناطق 22 کلانشهر تهران
سید علی
موسوی نور
s.a.moosavi1995@gmail.com
1
دانشگاه اصفهان
AUTHOR
حمید رضا
وارثی
varesi@ltr.ui.ac.ir
2
دانشگاه اصفهان
LEAD_AUTHOR
جمال
محمدی
j.mohammadi@geo.ui.ac.ir
3
دانشگاه اصفهان
AUTHOR
1. ابراهیمزاده، ع؛ بریمانی، ف؛ نصیری، ی. (1383). حاشیهنشینی: ناهنجاریهای شهری و را هکارهای تعدیل آن، موردشناسی: کریم آباد زاهدان. دو فصلنامة جغرافیا و توسعه، 2 (3)، 143-121.
1
2. ادیبی سده، م؛ کشاورز، ز. و قنبری، م. (1393). بررسی شاخصهای کیفیت زندگی در نواحی روستایی، مطالعة موردی: دهستانهای بخش مرکزی شهرستان اردستان استان اصفهان. مجلة مطالعات و پژوهشهای شهری و محلهای دانشگاه اصفهان.، 6 (22)، 182-163.
2
3. افشارکهن، ج.؛ بلالی، ا.؛ قدسی، ع. (1391). بررسی ابعاد اجتماعی مسألة کنترل ترافیک شهری، مورد مطالعه: مشهد. مجلة مطالعات شهر، 2 (4)، 90-59.
3
4. بازوندی، ف؛ شهبازی، م. (1393). نقش سرزندگی در ایجاد تصویر ذهنی شهروندان و میزان بهرهگیری از فضای شهری (مطالعة موردی: پیادهراه خیابان سپهسالار تهران). دو فصلنامة پژوهشهای منظر شهر، 1 (1)، 43-33.
4
5. بندر آباد، ع. (1390). شهر زیستپذیر از مبانی تا معنا. چاپ اول. تهران: انتشارات آذرخش.
5
6. بندرآباد، ع؛ و احمدینژاد، ف. (1392). ارزیابی شاخصهای کیفیت زندگی با تأکید بر اصول شهر زیست-پذیر در منطقة 22 تهران. مجلة پژوهش و برنامهریزی شهری، 5 (16)، 74-55.
6
7. خراسانی، م. ا. (1391). تبیین زیستپذیری روستاهای پیرامون شهری با رویکرد کیفیت زندگی، مطالعة موردی شهرستان ورامین. رسالة دکتری. دانشکدة جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
7
8. ساسانپور، ف؛ تولایی، س؛ جعفری اسدآبادی، ح. (1393). قابلیت زیستپذیری شهرها در راستای توسعة پایدار شهری، مورد مطالعه: کلانشهر تهران. فصلنامة علمی – پژوهشی و بینالمللی انجمن جغرافیای ایران، 12 (42)، 157-129.
8
9. ساسانپور، ف؛ تولایی، س؛ و جعفری اسدآبادی، ح. (1394). سنجش و ارزیابی زیستپذیری شهری در مناطق بیست و دو گانة کلانشهر تهران. فصلنامة برنامهریزی منطقهای، 5 (18)، 42-27.
9
10. ساسانپور، ف؛ موحد، علی؛ لطیفی، ا. (1396). تحلیل قابلیت زیستپذیری در مناطق کلان شهر اهواز. فصلنامة جغرافیای اجتماعی شهری، 4 (1)، 44-23.
10
11. سلیمانی مهرنجانی، م؛ تولایی، س؛ رفیعیان، م؛ زنگانه، ا. و فرخینژاد، ف. (1395). زیستپذیری شهری: مفهوم، اصول، ابعاد و شاخصها. پژوهشهای جغرافیای برنامهریزی شهری، 4 (1)، 50-27.
11
12. علی اکبری، ا؛ و اکبری، م. (1396)، مدلسازی ساختاری تفسیریِ عوامل مؤثر بر زیست پذیری کلانشهر تهران. فصلنامة برنامهریزی و آمایش فضا، 21 (1)، 31-1.
12
13. فلاح منشادی، ا. (1394). تحلیل و بررسی اقدامات لازم برای اجرایی شدن حمل و نقل یکپارچه شهری در کلانشهرها؛ نمونة موردی: شهر تهران. فصلنامة پژوهش و برنامهریزی شهری، 6 (20)، 98-83.
13
14. قربانی، ر؛ و نوشاد، س. (1387). راهبرد رشد هوشمند در توسعة شهری اصول و راهکارها. فصلنامة جغرافیا و توسعه، 6 (12)، 180-163.
14
15. مرکز آمار ایران. (1390). سالنامة آماری سال 1391.
15
16. مرکز آمار ایران. (1395). نتایج سرشماری نفوس و مسکن سال 1395.
16
17. مهدیزاده، ج. (1382). برنامهریزی راهبردی توسعة شهری (تجربیات اخیر جهانی و جایگاه آن در ایران). معاونت شهرسازی و معماری وزارت مسکن و شهرسازی.
17
18. ویلر، ا. (1393). برنامهریزی برای پایداری: ایجاد جامعة زیستپذیر، متعادل و اکولوژیک. (ترجمه، م. جمعهپور و ش. احمدی). تهران: نشر علوم اجتماعی.
18
19. Bricker, S. H., Anks, V. J., Galik, G., Tapete, D., & Jones, R. (2017). Accounting for groundwater in future city visions. Land Use Policy, 18 (69), 618-630.
19
20. Busquets, F., & Correa, J. (Eds) (2006). Cities: 10 lines - A New Lens for the Urbanistic Project. Cambridge, US: Harvard University.
20
21. Cities P. L. U. S. (2003). A sustainable urban system: The long term plan for greater Vancouver. Vancouver, Canada: Cities PLUS.
21
22. CLC. (2014). Livable and sustainable cities, a framework. Singapore : Centre for Liveable Cities Singapore.
22
23. Department of Economic and Social Affairs. (2014). World urbanization prospects. New York: United Nation publication.
23
24. Godschalk, D. (2004). Land Use Planning Challenges: Coping with Conflicts in Visions of Sustainable Development and Livable Communities. Journal of the American Planning Association, 70 (1), 5-13.
24
25. Hora, E. A. (2014). Factors that affect Women Participation in Leadership and Decision Making Position. Asian Journal of Humanity, Art and Literature, 1 (2), 97-118.
25
26. Howley, P., & Scott, M., & Redmondb, D. (2009). Sustainability versus liveability: An investigation of neighbourhood satisfaction. Journal of Environmental Planning and Management, 52(6), 847-864.
26
27. Kennedy, R. J., & Buys, L. (2010). Dimension of livability: A tool for sustainable cities. Paper presented at SB10mad Sustainable Building Conference, Madrid, Spain. Retrieved from http:// www. irbnet. de/ daten/ iconda/ CIB17095. pdf
27
28. Landry, Ch. (2000). Urban Vitality: A new source of urban competitiveness. Prince Claus Fund Journal, ARCHIS issue "UrbanVitality / Urban Heroes".
28
29. Larice, M.Z. (2005). Great neighborhoods: the livability and morphology high density neighborhoods in urban north America. PHD in City and Regional Planning, University of California, Berkeley.
29
30. Lennard, SH., & Lennard, HL. (1995). Liveable Communities Ties Observed. Carmel: Gondolier Press.
30
31. Masika, R., Haan, A., & Baden, S. (1997). Urbanization and urban poverty: A gender analysis. report prepared for the gender equality unit, Swedish international development cooperation agency (Sida). Brighton, England: Institute of Development Students.
31
32. Nel, E., & Goldman, I. (2005). A framework for monitoring and evaluation pro–poor local economic development. report prepared for the World Bank-Netherlands Partnership Program evaluating and dissemination experiences in local economic development (LED) program, investigation of pro-poor LED in south Africa. Retrieved from http:// siteresources. worldbank. org/ INTLED/ Resources/ 339650-1144099718914/ProPoorMEExecSum.pdf.
32
33. Norris, T., & Mary, P. (2000). The health community’s movement and the coalition for healthier cities and communities. Public Health Reports, 115(2), 118-124.
33
34. Oberlink, M. R. (2008). Opportunities for creating livable communities. Washington: AARP public policy Institute. Retrieved from https:// www.aarp.org/ content/ dam/ aarp/ livable-communities/ old-learn/ planning/ in-brief-opportunities-for-creating-livable-communities- 2008-aarp.pdf.
34
35. Radcliff, B. (2001). Politics, markets and satisfaction: The Political economy of human happiness. American Political science Review, 95(4), 939-952.
35
36. Satu Shammi, A. (2014). An examination of the livability of dense urban neighborhoods in DhakaThe impacts of urban planning (Unpublished doctoral dissertation). University of Hong Kong, Hong Kong.
36
37. Scarpino, G. (2007). The Resilience Resilience and Urban Aboriginal Women. Native Social Work Journal, 6(6), 33-55.
37
38. Siedentop, S., & Fina, S. (2008). Urban sprawl beyond growth: From a growth to a decline Perspective on the Cost of Sprawl. Paper presented at the 44th ISCOCARP Congress, China, Dalin.
38
39. Southworth, M. (2003). Measuring the livable city. Built Environment, 29(4), 343-354.
39
40. The Sustainable Development Solutions Network. (2012). A Framework for Sustainable Development . Retrieved from http://unsdsn.org/wp-content/ uploads/ 2014/02/121220-Draft-Framework-of-Sustainable-Development1.pdf .
40
41. Timmer, V., and Nola- Kate, S. (2005). The Livable city. Canada: Internationl center for sustainable cities. Retrieved from http:// publications.gc.ca/ collections/ Collection/Iu92-4-6-2004E.pdf.
41
42. United Nations. (2005). World Urbanization Prospects: The 2005 Revision. UN: United Nations publications. Retrieved from http:// citeseerx. ist. psu. Edu/ viewdoc/download?doi=10.1.1.445.9975&rep=rep1&type=pdf.
42
43. Van Kamp, I., Leidelmeijer, K., Marsman, G., & Hollander, A. (2003). Urban environmental quality and human well-being Towards a conceptual framework and demarcation of concepts; a literature study. Landscape and Urban Planning, 65 (1), 5-18.
43
44. Victorian competition and efficiency commission & Department of the Treasury and Finance. (2008). A state of liveability: an inquiry into enhancing Victoria's liveability: Victorian Competition and Efficiency Commission's final report: Victorian government response. Melbourne, Australia: Department of Treasury and Finance. Retrieved from https:// www.dtf.vic.gov.au/ sites/ default/files/2018-02/enhancing-victorias-liveability-inquiry.pdf.
44
45. Wheeler, S.M. (2000). Planning sustainable and livable cities. London, UK: Routledge.
45
46. Wheeler, S.M. (2013). Planning for sustainability: Creating Livable, Equitable, and Ecological Communities. London, UK: Routledge.
46
ORIGINAL_ARTICLE
مطالعه و تحلیل اثرات فنآوری اطلاعات و ارتباطات بر هویت اجتماعی جوانان روستایی شهرستان مشگینشهر
هدف: فرآیند گسترش فنآوری اطلاعات و ارتباطات به واسطۀجهانی شدن از طریق بازسازی فضا و زمان، نفوذپذیر ساختن مرزها و گسترش چشمگیر فضای اجتماعی، منابع و شرایط لازم برای هویتسازی و معنایابی سنتی را تا حدود بسیار زیادی از بین میبرد. هدف این مقاله، مطالعه و تحلیل اثرات فنآوری اطلاعات و ارتباطات بر هویت اجتماعی جوانان روستایی شهرستان مشگینشهر میباشد.
روش: این تحقیق از لحاظ هدف، توسعهای و از لحاظ ماهیت، توصیفی و پیمایشی و نیز از نوع تحلیلی است. جامعۀ آماری این پژوهش، شامل تمام جوانان روستایی ساکن در روستاهای دارای دفاتر ICT روستایی شهرستان مشگینشهر است. برای برآورد حجم نمونه از روش نمونهگیری تصادفی ساده و فرمول کوکران با سطح اطمینان 95 درصد و احتمال خطای 5 درصد استفاده شده است. در این تحقیق روش گردآوری دادهها برای پاسخگویی به سؤالات تحقیق، به دو صورت اسنادی (دادههای ثانویه) و پیمایشی (دادههای اولیه) است و ابزار مورد استفاده در روش پیمایشی پرسشنامه و مصاحبه بوده است. روایی صوری پرسشنامه توسط پانل متخصصان مورد تأیید قرار گرفت. مطالعۀ راهنما در منطقه مشابه جامعۀ آماری با تعداد30 پرسش نامه صورت گرفت و با دادههای کسب شده و استفاده از فرمول ویژۀ کرونباخ آلفا در نرمافزار SPSS، پایایی بخشهای مختلف پرسشنامة تحقیق 79/0 الی 87/0 بدست آمد.
نتایج/ یافته ها: نتایج میانگینهای بدست آمده از دو گروه چنین نشان داد که به جز هویت خانوادگی و هویت فردی در تمام موارد ذکرشده هویتهای مذهبی، ملی، گروهی و جنسیتی روستاییان برخوردار بیشتر از روستاییان غیر برخوردار بوده است. در خاتمه، با توجه به نتایج پژوهش چند پیشنهاد کاربردی ارائه شده است.
نتیجهگیری: نتایج تحقیق نشان داد که به جز هویت خانوادگی و هویت فردی در تمام موارد ذکرشده هویتهای مذهبی، ملی، گروهی و جنسیتی روستاییان برخوردار بیشتر از روستاییان نابرخوردار بوده است
https://jgrd.um.ac.ir/article_33198_32de9a828d50db6d6b01782ab9bb971c.pdf
2019-02-20
271
300
10.22067/geography.v16i2.75526
فنآوری اطلاعات و ارتباطات
هویت اجتماعی
جوانان روستایی
توسعه روستایی
شهرستان مشگینشهر
وکیل
حیدری ساربان
vheidari56@gmail.com
1
دانشگاه محقق اردبیلی
LEAD_AUTHOR
1. پیری، ر؛ نعمتی، ف؛ صیدی، م. (1389). نگرش و گرایش مردم ایلام به کارکرد برنامههای شبکههای ماهوارهای. نخستین کنگرة ملی فضای مجازی و آسیبهای اجتماعی نوپدید.13 اردیبهشت. تهران، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، صص. 152- 103.
1
2. تاجیک، م. (1382). روشنفکر ایرانی و معمای هویت ملی. مطالعات ملی،(5)، 176-159.
2
3. جنکینز، ر. (1381)، هویت اجتماعی. (ترجمه، ت. یاراحمدی). تهران: نشر و پژوهش شیرازه.
3
4. جونز، ا. (1391). نظریه پردازان بزرگ جهانی شدن. ( ترجمه، م. کرباسیان و ه. هاودیس یانس). تهران: نشر چشمه.
4
5. حسین زاده، ع. ح؛ شجراوی، م.(1392). بررسی تأثیر میزان و نوع استفاده از ماهواره بر هویت اجتماعی، ملی و دینی جوانان. فصلنامة دانش انتظامی استان خوزستان، 5، 32- 13.
5
6. حیدری ساربان، و. (1392). بررسی رابطة گردشگری با هویت اجتماعی جوانان روستایی شهرستان اردبیل، مطالعة موردی: دهستان سردابه. برنامهریزی و توسعه گردشگری، 5 (19)، 152-130.
6
7. حیدری ساربان، و. (1394). نقش فنآوری اطلاعات و ارتباطات در توسعة اجتماعی مناطق روستایی (مطالعة موردی: شهرستان مشگین شهر). فصلنامة مطالعات توسعة اجتماعی- فرهنگی، (2)4، 101-85.
7
8. رابرتسون، ی. (1372). درآمدی بر جامعه. ( ترجمه، ح. بهروان( . مشهد: آستان قدس رضوی.
8
9. رفعت جاه، م؛ شکوری، ع. (1388). اینترنت و هویت اجتماعی. مجلة جهانی رسانه، (5)، 65-55.
9
10. سوزانی، ف؛ کلانتری، خ؛ اسدی، ع. (1391). بررسی عوامل مؤثر بر استفادة روستاییان از خدمات فنآوری اطلاعات و ارتباطات (مطالعة موردی: روستاییان بخش مرکزی شهرستان نجف آباد). فصلنامة پژوهشهای روستایی، (3)2، 49-21.
10
11. کاستلز، م. (1382). عصر اطلاعات: اقتصاد، جهان و فرهنگ (قدرت هویت). جلد دوم. (ترجمه، ح. چاووشیان). تهران: طرح نو.
11
12. گل محمدی، ا. (1393). جهانی شدن فرهنگ، هویت. تهران: انتشارات نشر نی.
12
13. گیدنز، آ. (1384). چشماندازهای جهانی. (ترجمه، م. ر، جلاییپور). تهران: انتشارات طرح نو.
13
14. محسنی، ع؛ جوانمردی، ع. (1390). بررسی عوامل مؤثر بر شکلگیری هویت اجتماعی-فرهنگی (مورد مطالعه: دانش آموزان شهرستان جوانمرد). فصلنامة تحقیقات سیاسی و بین المللی، (1)9، 91-83.
14
15. محمدبخش، ب؛ حبی، ا؛ قریشی، ف. (1390). جهانی شدن و هویت ملی دانشجویان دانشگاه تبریز. فصلنامة رفاه اجتماعی، (43)11، 34-7 .
15
16. مصطفوی، ش. ا. (1382). مبانی فلسفی جهانی شدن. رسالة دکتری چاپنشدة فلسفه. دانشگاه آزاد اسلامی، تهران. ایران.
16
17. مقدس، ع. ا؛ و خواجه نوری، ب. (1384). جهانی شدن و تغییر هویت اجتماعی زنان (بررسی موردی دو شهر شیراز و استهبان). مطالعات زنان، (7)، 32-5.
17
18. مولایی هشتجین، ن؛ مرادی، و؛ محمدی، م. (1391). نقش فن آوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) در توسعة پایدار روستایی، شهرستان مشگین شهر. فصلنامة پژوهشهای جغرافیای انسانی، (4)4، 168-147.
18
19. هابرماس، ی. (1389). جهانیشدن و آیندة دموکراسی: منظومة پساملی. (ترجمه، ک. پولادی). تهران: نشر مرکز.
19
20. وودز، م. (1990). جغرافیای روستایی؛ فرایندها، واکنشها و تجربههای بازساخت روستایی. (ترجمه، م. ر، رضوانی و ف. صامت). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
20
21. Alberto, C. (2013). The secret adventures of order: Globalization, education and transformative social justice learning. New York: Routledge.
21
22. Alston, M. (2007). Globalization, rural restructuring and health service delivery in Australia: Policy failure and the role of social work? Health and Social Care in the Community, 15(3), 195-202.
22
23. Amin, S. (1996). The challenge of globalization. Review of International Political Economy, 3(2), 216-219.
23
24. Bauman, Z. (2000). From pilgrim to tourist or a short history of identity. In S. Hall & P. Du Gay (Eds.), Questions of cultural identity (pp. 1-17). London: Sage Publications.
24
25. Berman, S. L., You, Y., Schwartz, S., Teo, G., & Mochizuki, K. (2014), Identity exploration, commitment, and distress: A cross national investigation in China, Taiwan, Japan, and the United States. Child Youth Care Forum, 40(8), 65-75.
25
26. Berry, J. W. (2008). ICT and acculturation. International Journal of Intercultural Relations, 32(8), 328-336.
26
27. Bhat, M. A., & Rather, T. A. (2012). Socio-economic factors and mental health of young people in India and China: An elusive link with globalization. Asian Social Work and Policy Review, 6(11), 1-22.
27
28. Castells, M. (1996). The rise of network the society. Oxford: Blackwell Publishing.
28
29. Cheng, M., Briones, E., Caycedo, C., & Berman, S. (2012, May). ICT and identity among Chinese, Colombian, and American college students. Poster session presented at the 12th biennial meeting of the Society for Research on Adolescence (SRA), Chicago, IL.
29
30. Coposescu, S. (2012). Defining identity in the context of globalization. Bulletin of the Transilvania University of Braşov, 2(51), 112-123.
30
31. Cupples, J. (2013). Rethinking electoral geography: Spaces and practices of democracy in Nicaragua. Transactions of the Institute of British Geographers, 34(1), 110-124.
31
32. Deng, N. (2010). On the national literature’s tactics in the globalization’s language environment. Journal of Human Institute of Humanities, Science and Technology, 1(5), 39-41.
32
33. Dicken, P. (2011). Global shift mapping the changing contours of the world economy (5th ed.). London: SAGE Publications Ltd.
33
34. Dunn, R.G. (1998). Identity crises, a social critique of post modernity, Minneapolis. London: University of Minnesota Press.
34
35. Edensor, T. (2002). National identity, popular culture and everyday life. Oxford: Berg.
35
36. Friedman, T. L. (2000). The Lexus and the olive tree. New York: Farrar.
36
37. Giddens, A. (1991). The consequences of modernity. Cambridge: Polity Press
37
38. Held, D. (2000). Global transformation. London/New York: Open University Rutledge Press.
38
39. Howes, D. (2000). Cross-cultural consumption: Global markets, local realities. London: Rutledge.
39
40. Huntingtion, S. (1992). The clash of civilization. Foreign Affairs, 32(3), 22-79.
40
41. Jensen, L. A., Arnett, J. J., & McKenzie, J. (2011). ICT and cultural identity. In S. J. Schwartz, K. Luyckx, & V. L. Vignoles (Eds.), Handbook of identity theory and research (pp. 285-301). New York, NY: Springer.
41
42. Kroger Kroger, J., Martinussen, M., & Marcia, J. E. (2010). Identity status change during adolescence and young adulthood: A meta-analysis. Journal of Adolescence, 33(5), 683-698
42
43. Legrain, P. (2002). Open world: The truth about globalization, economies. New York: Diane Publishing Company.
43
44. Levitt, T. (1983). The globalization of markets. Harvard Business Review, 61(3), 92-102.
44
45. Livesey, C. (2008). Culture and identity: Sociological pathways. Journal of Sociology. http://www.sociology.org.uk/pathway2.htm
45
46. Marsden, T. (1999). Rural futures: The consumption countryside and its regulation, European Society for Rural Sociology, 4(39), 1-50.
46
47. Pieterse, J. (2005). Globalization and culture: Global melange. Lanham: Rowman & Littlefield Publishers, Inc.
47
48. Rafatjah, M., & Shakori, A. (2010). Internet and social identity. Global Media Journal, 5(1), 55-65.
48
49. Robertson, R. (1998). Globalization and ICT: Social theory and global culture. London: Sage Publications.
49
50. Sasaki, M. (2004). Globalization and national identity in Japan. International Journal of Japanese Sociology, 13(8), 69-87.
50
51. Schaeffer, R. K. (2003). Understanding globalization: The social consequences of political, economic, and environmental change. Lanham, MD: Rowman & Littlefield.
51
52. Scholte, J. (2005). Globalisation: A critical introduction. Basingstoke / New York, NY: Sage Publication
52
53. Smith, C. (2009). A developmental achievement and behavior in African American children. Cultural Diversity and Ethnic Minority Psychology, 15(2), 145-157.
53
54. Smith, P. (2010, March). Globalization, citizenship and technology: The MAI meets the Internet. Paper presented at the 41st annual convention of the international studies association Los Angeles, USA.
54
55. Souday, G., & Kunda, G. (2005). The Local selves of global workers: The social construction of national identity in the face of organizational globalization, in “organization studies”. American Journal of industrial and Business Management, 21(6), 1073-1096.
55
56. Tomlinson, J. (2000). Globalization and culture. Chicago, IL: University of Chicago Press.
56
57. Veltmeyer, H. (2010). Development and globalization as imperialism. Canadian Journal of Development Studies, 26(1), 89-106.
57
58. Verstappen, H. T. (2011). Geography, sustainability and the concept of globalization. Investigations Geograficas, Boletin del Instituto de Geografia, UNAM, Num, 5(70), 106-113.
58
59. Woods, M. (1990). Rural geography, process, reactions, and the experience of rural reconstruction (M. R. Rezvani & F. Samet, Trans.). Tehran: Tehran University Press.
59
ORIGINAL_ARTICLE
نقش گروه های ذینفوذ و نیروهای اجتماعی در انتخابات مجلس شورای اسلامی (نمونۀ پژوهی: حوزۀ انتخابیة ممسنی)
اهداف: گروههای ذینفوذ و نیروهای اجتماعی در عرصۀ سیاسی نقش مهمی ایفا می کنند و میتوانند مسیر آیندۀ تحولات را به نفع خود سامان دهند. در حوزۀ انتخابیۀ ممسنی تأثیرگذاری گروههای ذینفوذ و نیروهای اجتماعی در طیفی از جهت گیریهای متغیر در کوتاه مدت و ثابت در بلندمدت در نوسان است. برخی از آنها در روندهای سیاسی شهرستان ممسنی به طور مُستمر حضور دارند و در ایام انتخابات مجلس شورای اسلامی بر حجم اثرگذاری خود می افزایند و میتوانند روند تحولات را در راستای اهداف خود هدایت کنند. بزرگان و مویسپیدان طوایف، گروههای خویشاوندی و متنفذان محلی از جمله گروههای ذینفوذ و بازاریان، کشاورزان، اقشار مذهبی، زنان، روشنفکران و نخبگان از جمله نیروهای اجتماعی در حوزۀ انتخابیه ممسنی هستند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل چگونگی و ارزیابی میزان نقشآفرینی این بازیگران سیاسی در انتخابات مجلس شورای اسلامی در فضای جغرافیایی ممسنی است.
روش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی ـ تحلیلی است و با بهرهگیری از اطلاعات کتابخانه ای و تحلیل آماری داده های میدانی (پرسشنامه و مصاحبه) به انجام رسیده است. سؤال اصلی این است که گروههای ذینفوذ و نیروهای اجتماعی چه نقشی در انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزۀ انتخابیه ممسنی دارند؟
یافتهها/ نتایج: یافته ها و نتایج پژوهش نشان داد که گروههای ذینفوذ به صورت ثابت و پایدار و نیروهای اجتماعی به صورت فعال و منفعل از طریق هویت و تعلق مکانی و ساخت طایفه ای و تماس با کارگزاران در فرایند انتخابات مجلس و جهتدهی به آرای مردم در حوزۀ انتخابیۀ ممسنی ایفای نقش میکنند که در این میان نقش گروههای ذینفوذ پر رنگتر است (چگونگی). از طرفی میزان نقش آفرینی بازیگران سیاسی متفاوت است. در بین گروههای ذی نفوذ در مناطق شهری و روستایی به ترتیب متنفذان محلی و ریش سفیدان از بیشترین و ریش سفیدان و متنفذان محلی از کمترین میزان تأثیرگذاری برخوردار هستند. در میان نیروهای اجتماعی در مناطق شهری و روستایی به ترتیب بیشترین اثرگذاری مربوط به معلمان و کمترین میزان تأثیرگذاری مربوط به اقشار مذهبی است.
https://jgrd.um.ac.ir/article_33217_95157e1112d6ce3b603a8c35de2d7513.pdf
2019-02-20
301
336
10.22067/geography.v16i2.75910
جغرافیای انتخابات
گروه ذینفوذ
نیروی اجتماعی
طایفه گرایی
حوزه انتخابیه مَمَسَنی
میثم
میرزائی تبار
m.mirzaeitabar@gmail.com
1
دانشگاه تربیت مدرس
LEAD_AUTHOR
وحید
صادقی
vahidsadeghi86@yahoo.com
2
دانشگاه فردوسی مشهد
AUTHOR
سید محمد حسین
حسینی
vahidsadeghi86@yahoo.com
3
دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
1. احمدی، م. (1394). کارشناس انجمن و اولیاء و مربیان آموزش و پرورش شهرستان ممسنی. مصاحبة نگارندگان با ایشان. 24/6/1394.
1
2. احمدیپور، ز؛ کریمی، م. (1392). آسیبشناسی انتخابات در ایران؛ مطالعة موردی: انتخابات مجلس شورای اسلامی. مجموعه مقالات همایش ملی جغرافیای انتخابات. تهران. انتشارات دانشگاه خوارزمی. 10 اردیبهشت. صص. 277-258.
2
3. بشیریه، ح. (1381). درسهای دموکراسی برای همه. تهران: نشر نگاه معاصر.
3
4. بشیریه، ح. (1390). جامعهشناسی سیاسی. تهران: نشر نی.
4
5. پیکری، ر. (1394). فرماندار سابق شهرستان ممسنی. مصاحبة نگارندگان با ایشان. 15/3/1394.
5
6. جعفری نژاد، م؛ بابانسب، ح؛ ربیعی، ش. (1390). تحلیل رفتار انتخاباتی (مطالعة موردی: دهمین دورة ریاست جمهوری حوزة انتخابیه هریس). فصلنامة تحقیقات سیاسی و بینالمللی، 7 (3)، 208-159.
6
7. جعفری، ح. (1394). کارشناس سابق تعاون و رفاه اداره آموزش و پرورش شهرستان ممسنی. مصاحبة نگارندگان با ایشان. 24/6/1394.
7
8. جونز، م؛ جونز، ر؛ وودز، م. (1386). مقدمهای بر جغرافیای سیاسی. (ترجمه، ز. پیشگاهی فرد؛ ر. اکبری). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
8
9. حافظنیا، م. ر؛ کاویانیراد، م. (1393). فلسفة جغرافیای سیاسی. تهران: انتشارات پژوهشکدة مطالعات راهبردی.
9
10. حسنی، ر. (1393). حراست سابق فرمانداری شهرستان ممسنی. مصاحبة نگارندگان با ایشان. 7/3/1393.
10
11. حسینی، ز. ا. (1394). جایگاه زنان در ساختار سیاسی امروز. فصلنامة فرهنگی - اجتماعی فراسو، 8، 28-27 .
11
12. حسینی، س. س؛ بهرامی لایق، ل؛ قشمی س. ح. (1396). رابطة بین توسعهیافتگی اقتصادی استانها با رفتار انتخاباتی مردم در دهمین دورة انتخابات مجلس شورای اسلامی. پژوهشنامة علوم سیاسی، 3 (12)، 126-107.
12
13. حسینی، س. ع. (1393). رئیس وقت سازمان ثبت احوال شهرستان ممسنی، مصاحبة نگارندگان با ایشان. 20/3/1394.
13
14. حیاتی، ن. (1394). رئیس سابق ادارة آموزش و پرورش شهرستان ممسنی، مصاحبة نگارندگان با ایشان. 10/3/1394.
14
15. دُسوان، ر. (1382). درآمدی به جامعهشناسی انسانی. (ترجمه، ج. نجفیزند). تهران: نشر دوران.
15
16. دشتی، ع. (1394). رئیس ادارة مخابرات شهرستان ممسنی. مصاحبة نگارندگان با ایشان. 6/7/1394.
16
17. دوورژه، م. (1376). جامعهشناسی سیاسی. (ترجمه، ا. قاضی). تهران: مؤسسة چاپ و انتشارات دانشگاه تهران.
17
18. رستمی، س. م. ر. (1394). کارشناس و مسئول سابق آموزش متوسطة ادارة شهرستان ممسنی، مصاحبة نگارندگان با ایشان. 3/10/1394.
18
19. رومینا، ا.؛ صادقی، و. (1394). بررسی تأثیر طایفهگرایی بر الگوی رأیدهی (مطالعة موردی: شهرستان ممسنی). فصلنامة ژئوپلیتیک، 3 (11)، 116-84.
19
20. رهنورد، ف. ا؛ مهدویراد، ن. ا. (1389). مدیریت انتخابات. تهران: انتشارات اطلاعات.
20
21. ساعی، ا. (1389). توسعه در مکاتب متعارض. تهران: نشر قومس.
21
22. سالنامة آماری استان فارس. (1390). آمار مربوط به جمعیت شهرستانهای استان فارس.
22
23. صادقی، و. (1393). بررسی تأثیر طایفهگرایی بر الگوی رأیدهی (مطالعة موردی: شهرستان ممسنی. پایاننامة منتشرنشدة کارشناسی ارشد رشتة جغرافیای سیاسی. دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
23
24. صادقی، و؛ حسینی، س. م. ح. (1394). سرچشمههای تولید طایفهگرایی در شهرستان ممسنی (استراتژی مقابله با آن). فصلنامة فرهنگی ـ اجتماعی فراسو، 8، 28-27 .
24
25. ضرغامی، ب؛ حسینی، س. م. ح؛ صادقی، و. (1393). تحلیل رابطة طایفهگرایی و حقوق شهروندی (مطالعة موردی: شهرستان ممسنی)». همایش منطقهای چالشها و توسعة پایدار ممسنی و رستم. شهرستان ممسنی: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی واحد ممسنی. 30 اردیبهشت ماه. صص. 27-10.
25
26. عالم، ع. ا. ر. (1390). بنیادهای علم سیاست. تهران: نشر نی.
26
27. قوام، س. ع. ا. ع. (1392). سیاستهای مقایسهای. تهران: سمت.
27
28. کاویانیراد، م. (1392). جغرافیای انتخابات؛ با تأکید بر انتخابات ریاست جمهوری. تهران: انتشارات خوارزمی.
28
29. کاویانیراد، م؛ قرهبیگی، م. (1396). جغرافیای انتخابات؛ بنیادها، مفاهیم و رویکردها. تهران: انتشارات پژوهشکدة مطالعات راهبردی.
29
30. کاویانیراد، م. (1386). جغرافیای انتخابات. فصلنامة مطالعات راهبردی، 37 (10). 505-481.
30
31. کوئن، ب. (1386). درآمدی به جامعهشناسی. چاپ جدید با اصلاحات. (ترجمه، م. ثلاثی). تهران: نشر توتیا.
31
32. موسوی، سیدابوالقاسم. (1394). معاون اسبق فرمانداری شهرستان ممسنی (دور ششم). مصاحبة نگارندگان با ایشان. 4/7/1394.
32
33. میرزائی تبار، م؛ حسینی، س. م. ح؛ صادقی، و. (1396). تبیین رابطة طایفهگرایی و حقوق شهروندی؛ (نمونهپژوهی: انتخابات مجلس شورای اسلامی در حوزة انتخابییة ممسنی). مجلة پژوهشهای جغرافیای سیاسی، 2 (2)، 54-25.
33
34. میرزائی تبار، م؛ صادقی؛ حسینی، س. م. ح. (1394). تبیین رابطة فرهنگ سیاسی و توسعة اقتصادی؛ مطالعة موردی: شهرستان ممسنی. دوفصلنامة دانش سیاسی، 22 (11)، 208-169.
34
35. ندری، عبدالحمید. (1394). رئیس سابق ادارة کار و تعاون شهرستان ممسنی. مصاحبة نگارندگان با ایشان. 14/7/1394.
35
36. نقیبزاده، ا. (1389). درآمدی بر جامعهشناسی سیاسی. تهران: سمت.
36
37. هیوود، ا. (1395). سیاست. (ترجمه، ع. عالم). تهران: نشر نی.
37
38. Davarpanah, H. (2009). English for the student of political science (2). Tehran: samt.
38